Posts tagged ‘presentatie’

mei 18th, 2013

Mijn laatste en tevens beste bachelorpresentatie ever

421px-Cavia

Bron

17 mei 2013. De dag dat ik mijn laatste bachelorcollege en tevens presentatie had samen met Jozefien. Dat konden we natuurlijk niet zomaar aan ons voorbij laten gaan.

Het was voor het vak postmodernisme en we moesten de teksten van Thomas Docherty en Jane Flax toepassen op de serie/het toneelstuk Angels in America (AANRADER!). Eén van de kenmerken van postmodernisme, een literaire stroming, is ontologische twijfel. Dat is de twijfel over in welke wereld je bent. Denk bijvoorbeeld aan de film Pan’s Labyrinth (ook een aanrader!). En met die ontologische twijfel gingen wij wat dingen doen.

We stonden voor de klas en ik begon met praten: ‘Leuk dat jullie naar onze spreekbeurt willen luisteren. Ik wilde het eerst over cavia’s doen, maar Laura houdt meer van giraffes. Ik haat echter giraffes, dus hebben we toch maar besloten om het over Angels in America en postmodernisme te doen.’
We gingen door met de rest van de presentatie, er verscheen bovenstaand plaatje van een cavia op één van de dia’s, en op een gegeven moment liep Jozefien weg, terwijl ik aan het presenteren was. Mensen keken om: wat gaat zij nou weer doen? Ik deed alsof het de normaalste zaak van de wereld was en keek ook niet op toen vervolgens Jozefiens broer binnenkwam en verder ging met de presentatie. Toen hij klaar was met zijn stukje, liep hij de deur uit en kwam Jozefien weer binnen.
De algehele stemming bij het publiek: wat de f.

Naast dat het heel leuk was om te doen, vond de docent het gelukkig ook goed en grappig. En ik heb besloten: in het vervolg ga ik meer van dit soort dingen in presentaties doen.

november 25th, 2012

Het meisje van de radio

Sinds een paar maanden zit ik bij de radio. Nee, niet bij radio 2 of 3fm, maar bij radio Hoeksche Waard (‘Wablief?’ ‘De Hoeksche Waard is een eiland met allemaal dorpjes en daar kom ik vandaan.’). Ik heb het er al een keer over gehad dat ik stiekem het programma ‘LalalaLaura’ zou willen maken. Dat wil ik stiekem nog steeds en dat zou misschien ook wel kunnen, als ik tijd had.

Maar goed, ondertussen werk ik mee aan een nieuwe programma. Namelijk Nieuwsradio, dat elke zaterdag tussen 10 en 12 uur te horen is op Omroep Hoeksche Waard. Het was in eerste instantie alleen redactiewerk (berichten schrijven en items regelen voor in de uitzending), maar er bleek ook een mogelijkheid tot regie en presenteren te zijn.
‘Neeeeee.’ dacht ik. ‘Presenteren is veel te eng en dat kan ik niet.’
Maar ja, dat betekent voor iemand met het motto ‘Je moet juist die dingen doen die je eng vindt.’ (oké, goed, ik volg hem niet altijd op) dat ik het juist moest doen. Dus deed ik een stemtest (berichtjes voorlezen en een interview met een fictieve rockband uit de Hoeksche Waard, Danger geheten) en mocht ik presenteren.

Eerst samen met anderen en afgelopen zaterdag: voor het eerst alleen.

De nacht voor de uitzending droomde ik dat mijn collega van de regie en techniek er nog niet was, maar de uitzending wel al begonnen en het rampzalig mis ging. Dat gebeurde niet.
Wat wel gebeurde, is dat ik de deur van het gebouw open deed, het alarm afging en ik de code niet wist. In de verte hoorde ik de politiesirenes al, terwijl ik belde met een collega en toch nog op tijd de code in kon toetsen. Toen de politie bloedchagrijnig op me af kwam (‘We lagen nog lekker te slapen en nu is het allemaal voor niets geweest.’), zette ik mijn allerliefste puppy-oogjes op en zei dat ik het echt echt echt echt niet was.
‘Uiteraard Laura, dat zou jij nooit doen. We geloven je. Veel succes met de uitzending.’ zeiden ze en god, wat was ik opgelucht.
Maar ja, toen moest de uitzending nog beginnen.

In ‘Nieuwsradio’ hebben we eigenlijk allemaal korte interviews met mensen die nieuws over de Hoeksche Waard hebben. Politiek, landbouw (boerenland he) en cultuur komen onder andere aan de orde. Ik zal een samenvatting geven van deze aflevering:
– In plaats van Pietje de Boer (fictieve naam) kwam Marietje de Boer (fictieve naam) aan de telefoon.
– Mijn stem was ongeveer tien octaven hoger dan normaal (lang leve zenuwen).
– Er waren nog x aantal seconden, voordat we naar de reclame ging, waardoor ik lichtelijk in paniek raakte en de berichten opeens in een razend tempo voorlas.
– Niet in de microfoon praten is op zich ook niet zo handig als je het programma presenteert (waren maar een paar woordjes, maar tochhhh).

Het ergste is om het terug te luisteren, maar wel noodzakelijk als je beter wil worden. In eerste instantie durfde ik het niet, maar het bleek toch niet zo rampzalig te zijn geweest als ik had gedacht. Het is echter niet van dusdanige kwaliteit dat ik het ook op mijn blog ga zetten (maar met een beetje slimheid kom je er zo achter hoe je het kunt luisteren). Ik durf bijna niet weer te presenteren, maar ik zal wel moeten, want: volgende week weer!

november 15th, 2011

Ik ga mijn spreekbeurt houden over …

Ik heb op de basisschool gezeten. Jawel. Jij waarschijnlijk ook (‘Wat toevallig!’). Ik weet niet waaraan het lag, maar: ik heb nog nooit een spreekbeurt hoeven doen op de basisschool. Een enkele boekenbespreking en daar bleef het bij.

Op zich is dat natuurlijk hartstikke fijn. Presentaties zijn namelijk, nou ja, niet mijn favoriete bezigheid. Beetje jammer dat ik daar pas op de middelbare school achter kwam.

De dag voor een presentatie gierden de zenuwen al door mijn lijf. De ene worst case scenario na de andere volgde zich op: ik zou mijn tekst niet meer weten, huilend de klas uitrennen of flauw vallen. Ze zouden naar me wijzen en lachen.
Gebeurde natuurlijk niet, maar hoe maak je dat je bange alterego wijs?

Waarom ik niet van presentaties houd? Iedereen kijkt naar je. Ik mag dan wel een Leeuw van sterrenbeeld zijn (waarom in godsnaam, niks klopt van die beschrijving!), maar ik houd er niet van om in het middelpunt van de aandacht te staan. Het gevolg? Een trillende stem (het schijnt dat je het minder erg klinkt dan je zelf denkt, ik hoop het met heel mijn hart) en vuurrode wangen.

Inmiddels ben ik pas tien minuten voor de presentatie zenuwachtig (een hele verbetering). De enigszins trillende stem en rode wangen zijn gebleven, maar ja, er zijn ergere dingen tijdens presentaties, toch? (de hele tijd heen en weer lopen, steeds maar aan je shirt pulken of je tekst oplezen en niemand aan kijken)

Maar het zal nooit mijn favoriete bezigheid worden, vrees ik.

Goed, dit was het einde van mijn presentatie. Zijn er nog vragen?

(Om misverstanden te voorkomen: ik heb nooit een hamster gehad, laat staan dat hij Diederik heette, laat staan dat ik er een spreekbeurt over zou houden)