Tag: amsterdam

Studeren in Leiden of Amsterdam: de verschillen

Leiden:
– Een kleine stad, maar toch kan ik er verdwalen.
– Ik kom bekenden, kennis en half-bekenden (die je alleen maar van gezicht kent weet je wel) tegen.
– Reistijd: twintig minuten op de fiets.
–  Gemiddeld aantal bijna-ongelukken tijdens het reizen: drie.
– Duur van de colleges: twee uur (maar het begint een kwartier later en een kwartiertje pauze).
– Inschrijven universiteit: dikke prima.
– Aantal studiegenoten: een stuk of 15.
– Reactie op studie: ‘En wat kun je daar dan mee worden?’

Amsterdam:
– Een grote stad, ik verdwaal meer dan dat ik goed loop.
– Ik zie alleen maar toeristen. Waar zijn de Amsterdammers?
– Reistijd: een kwartier op de fiets, een kwartier een plaats voor mijn fiets zoeken, half uur trein, vijf minuten tram, tien minuten het gebouw zoeken, tien minuten het lokaal zoeken.
– Gemiddeld aantal bijna-ongelukken tijdens het reizen: tachtigduizend (in Amsterdam geldt het credo ‘Ik heb altijd voorrang’ heel zwaar).
– Duur van de colleges: drie uur, huilen dus (maar het eindigt een kwartier eerder en een kwartiertje pauze).
– Inschrijven universiteit: ik kreeg een paar dagen geleden dat ik ingeschreven was bij de universiteit en ik volg al twee weken college (en ja, ik had me al tachtig weken daarvoor ingeschreven).
– Aantal studiegenoten: een stuk of 15.
– Reactie op studie: ‘En wat kun je daar dan mee worden?’

Ik moet bekennen dat ik tot nu toe de voorkeur aan Leiden geef, al is het maar omdat mijn overlevingskans daar hoger is, maar hé, ik studeer dan ook pas twee weken in Amsterdam.

Vanaf heden word ik graag aangesproken met Bachelor of Arts

Terwijl jullie zopen en kropen in Salou of musea bezochten in Frankrijk zat ik te zwoegen op mijn scriptie. Ja, dat vervloekte s-woord, nu kan ik het eindelijk weer voluit zeggen. Over de inhoud zal ik het een andere keer hebben.

Goed, die scriptie dus. Het zal je vast niet ontgaan zijn dat het weer in Nederland dikke prima was, dus daar zit je dan binnen een beetje voor je uit te staren en 9gag en vrouwensite’s en eigenlijk gewoon alles wat er op het internet is te vinden te bekijken, behalve dingen die met je scriptie te maken hebben. Elke week een gesprek, waarna je steeds moedelozer wordt van de aantekeningen en verbeteringen en fouten en je woordenaantal dat maar niet in de buurt van die 10.000 komt. Ondertussen krijg je steeds mailtjes van de Universiteit van Amsterdam met: ‘Waar blijft verdomme je gecertificeerde afstudeerverklaring nou?!?!?!’

Je krijgt te horen dat je 28 augustus je eindgesprek hebt en dat je die verdomde gecertificeerde afstudeerverklaring vóór 31 augustus in moet leveren bij de UvA en je denkt: wat als ik het niet haal? Dat ze bij dat eindgesprek zeggen: nou sorry hoor, maar dit slaat nergens op, doe nog maar een jaartje over. En dat je dan nog langer aan die stomme scriptie moet zitten waar je elk woord van kent en nog langer moet aanhoren ‘Hoe gaat het met je scriptie?’ en dat je bang bent dat je op een dag echt mensen in elkaar gaat slaan vanwege die vraag (je hebt al trillende handjes).

Dus dan heb je dat gesprek en dan blijkt het toch gewoon in orde te zijn en zelfs dat gecertificeerde afstudeerverklaring wordt gewoon geregeld en de volgende dag lever je die in in Amsterdam en dat accepteren ze gewoon en dan ben je opeens ingeschreven voor de master Algemene Cultuurwetenschappen.

En zo ben ik dus Bachelor of Arts geworden.

Augustus: Daag jezelf uit

Elke maand plaats ik vijf uitdagingen om het leven mooier, spannender en gekker te maken. Aan jou de keuze om ze uit te voeren of niet.

1. Schrijf een brief aan jezelf en lees hem pas over een jaar weer.
2. Ga vrijwilligerswerk doen (hoef niet per se iets vasts te zijn, kan ook bijvoorbeeld een project zijn).
3. Doe je mooiste kleding aan, je leukste sieraden om, dat lekker geurtje op voor een gelegenheid die helemaal niet speciaal is.
4. Ga eens een keer naar Amsterdam en doe alsof je een toerist bent (dus ook geen Nederlands praten!).
5. Reageer en vertel me de drie leukste dingen die er in jouw leven zijn gebeurd dit jaar.

Enjoy!

Het had zo mooi kunnen zijn

Samen met het vriendje was ik uitgenodigd voor het bruiloftsfeest van een ex-collega van hem. Laten we haar maar Truus noemen. Gewoon, omdat het kan. Het feest was in Amsterdam en dat is natuurlijk heel wat voor twee provinciaaltjes die nooit hun dorp uit komen (dit is niet waar, maar ik moet het verhaal wel een beetje leuk maken natuurlijk). Dus: hoe kon dit niet anders dan helemaal fantastisch gaan worden?
Bovendien: ik had een geweldige jurk.

Wij vrouwen houden van bruiloften en de daarbij behorende feesten. Nee, niet vanwege de taart of de romantiek: we hebben een excuus om ons mooi aan te kleden.
Toevallig had ik een paar maanden geleden (dat was op de baard van Nico-dag, zet het in je agenda voor volgend jaar) een heel mooi jurkje gekocht. Het vriendje en ik liepen een winkel binnen in Rotterdam met allemaal retro-achtige kleding. Meteen werd mijn blik getrokken naar een jurkje en voor ik het wist, vroeg ik aan de winkeleigenaar of hij deze ook in mijn maat had.
‘Ja, het is echt een enig jurkje!’ zei hij, een man die duidelijk op mannen viel én scheel was.
Nu heb ik niets tegen schele mensen, maar ik weet nooit in welk oog ik moet kijken. In ieder geval, hij had het jurkje (‘Hij heeft in de Vogue gestaan, echt enig!’) in mijn maat en een paar minuten later stond ik mezelf te bewonderen in de spiegel.

Zo ook in de spiegel van een hotelkamer in Amsterdam. Mijn haren waren nog nooit zo schoon geweest, het jurkje was kreukvrij en ik had mijn hakken aan, kortom: I was ready to rumble.

Diezelfde dag had ik nog geluncht met studievriendinnen in Leiden. Het gesprek begon met een hysterisch verhaal van Josefien: ‘Ik was gisteren bij een kampvuur en ik stonk helemaal naar de rook!’ Na haar uitgelachen te hebben – het was geen kampvuur, want er waren geen liedjes, geen boomstam én geen marshmallows – gingen we over op andere zaken.
Ik vergat haar verhaal. Totdat ik bij de locatie (een boot aan de kade) van het bruiloftsfeest kwam. Boven de houtblokken zag ik het vuur branden.
Mijn geliefde jurkje en minder geliefde jas stinken nu.

Bedankt he, Truus. Voorlopig geen bruiloftsfeesten meer voor mij.

Het stinkende jurkje.

(Disclaimer: dit is natuurlijk allemaal overdreven geschreven, een jurkje dat stinkt naar de rook is geen ramp ;) En het was een leuk feestje!)