cadeautjes Archieven - Laura denkt

Dit is geen blogje over Moederdag

‘Wat wil je voor Moederdag?’ vroeg ik aan mijn moeder.
‘Ik hoef niets,’ antwoordde ze. ‘Ik wil alleen dat al mijn kinderen komen eten op zondag.’
Daar geloofde ik natuurlijk geen bal van.

Dus vandaag (ja, dit blogje komt om 23:45 uur online, dus dan is het nog Moederdag), liep ik naar beneden, gaf ik haar een kus en zei: ‘Dat is het enige wat je krijgt voor Moederdag.’
‘Dat is goed hoor.’ zei ze.

Ja hoor. Ik zeg ook wel eens tegen mensen van: oh nee, ik hoef niets voor mijn verjaardag en oh, kijk maar of je naar de voorstelling komt joh. Maar dan denk ik stiekem: Maar ik houd zo van cadeautjes en ik wil heel graag dat je naar de voorstelling komt (jullie moet ook komen, aanstaande donderdag, vrijdag en zaterdag in Leiden, Elektra is gek, zie www.cuculum.nl, ja, dit is sluikreclame). Dus ging ik met mijn broerTJE op pad.

Allereerst konden we geen parkeerplaats vinden. Ten tweede kwamen we in een winkel met frutseldingetjes, waar een witgeverfd houten hartje vijftig euro kost (iknoemgeennamenrivieramaisonmaarhoutenhartjeskanikzelfookwelmaken). Ten derde kochten we een cadeautje voor Moederdag en toen zei het kassameisje: ‘Dat zal ze vast leuk vinden.’ Toen ben ik uiteraard flink uit mijn slof gegaan, want: ‘HOE WEET JE DAT NOU, KEN JIJ MIJN MOEDER OFZO? NOU HE, NOU NOU?’ Ten vierde regende het.

Uiteindelijk hebben we haar vandaag een kaart gegeven (let op: geen Moederdagkaart!), waarin staat dat we geen cadeau geven en dat ze niet moet verwachten dat ze er volgend jaar wel één krijgt en dat we het geld voor de cadeautjes van de afgelopen jaren terug willen. En oh ja, ook nog een cadeautje (maar geen Moederdagcadeautje hoor!).
Vond ze stiekem toch best leuk.

Wie jarig is, trakteert!

Ik plaats mijn blogjes altijd om 23:45 (ik weet eigenlijk ook niet meer waarom). Dus eigenlijk bestaat mijn blog nog geen jaar, tenminste, voor de mensen die dit binnen een kwartier na plaatsen lezen. Voor de mensen die niet zo laat opblijven: JEEEEEEJ, MIJN BLOG BESTAAT EEN JAAR!

Morgen zal ik een supersentimenteel verhaal ophangen over dat jaar, maar eerst is het tijd voor traktaties. Net zoals vroeger. Alleen krijgen jullie geen chips of rozijntjes. Ook geen nagellakjes in vreemde kleuren die één euro vijftig kosten. En niet iedereen krijgt iets (sorry…). Goed, op naar de cadeautjes:

Bron: leukpostpapier.nl

1. Briefpapier van leukpostpapier.nl
Tijdens de tweede ronde van Laura’s brieven waarbij ik naar bloggers, bekenden en onbekenden schreef, maakte ik gebruik van het briefpapier van leukpostpapier.nl Nu mag ik één pakketje daarvan verloten! Het is een schande dat zo weinig mensen brieven schrijven, dus hopelijk gaan jullie het nu wel doen!

Bron: www.meneersimmering-webshop.nl

2. Notitieboekje van meneersimmering.nl
Als tweede heb ik notitieboekje bij de webshop van meneer Simmering gekocht. Naast notitieboekjes kun je hier ook ansichtkaarten en andere leuke dingen kopen. Dus mocht je zelf wat leuks zien: tot 12 april krijg je met de kortingscode LAURA (want zo heet ik, dus dat is wel logisch) 20% korting krijgen bij een bestelling vanaf 20 euro.

Bron: groupon.nl

3. Een Groupon-cadeaubon van vijftien euro.
Ook mag ik een voucher van vijftien euro verloten die je kan uitgeven op Groupon.nl, bij welke actie je maar wil!

Bron: korteverhalenschrijven.nl

4. Het boek ‘Korte verhalen schrijven’ van Ton Rozeman.
Ton Rozeman kennen jullie al van het interview dat ik met hem deed. En nu mag ik zijn boek weggeven! Ik heb het zelf ook gelezen en ik vond het erg handig, moet ik zeggen :)

Je zou me natuurlijk kunnen volgen op BlogLovin’, Twitter, Facebook en dergelijke. Je zou een tweet kunnen plaatsen met ‘Ik doe mee aan de fantastische winactie van Lauradenkt.nl!!!’. Of jullie zouden me allemaal fanmail kunnen sturen. Maar weet je? Het maakt geen drol uit voor je winkans. Ik doe dit niet, omdat ik meer bezoekers wil, maar omdat ik de lezers die ik heb wil bedanken.

Het enige wat je moet doen, is een reactie achterlaten met wat je wil winnen (je mag ook alle vier de dingen zeggen he, ik beloof dat ik je niet gretig zal vinden!). En iedereen mag meedoen: familie, vrienden, vage bekenden, mensen die ik niet aardig vind (ik ben in een goede bui) en natuurlijk de onbekenden.

De winactie sluit op 31 maart om 12:00 uur. Via een randomgenerator (geweldig woord) zal ik dan de winnaars ubepalen en die krijgen een mailtje. Zorg dus dat je een bestaand e-mailadres opgeeft! (maakt niet uit als dat betekent dat je e-mailadres br33zuHrgiiRl-12@hotmail.com is, zelfs dan maak je nog kans).

Dus doe mee en vergeet me niet te feliciteren! (grapje, ook dan maak je nog kans, ja ja, ik ben écht in een aardige bui!)

Wat bellen blazen, roze Nike-petten en foto’s met elkaar te maken hebben

Wat je op hier kunt zien: een fotolijstje.
Wat je hier niet kunt zien: de foto in het fotolijstje (het is een foto van mij, mijn broer en mijn broertje en ik gok, klein gokje maar, dat ze niet met hun foto op mijn blog willen).

Laatst ging ik foto’s van mezelf maken. Het was niet geheel uit vrije wil. Nee, het was geen pasfoto. We (broer, vriendin van broer, broertje en ik) gingen foto’s voor ons mam/moeders/mammie/Mutti/mem/Hare Koninklijke Hoogheid maken, als kerstcadeau. Wat dat betreft is het wel een tip, want moeders vinden dat leuk.

Dus, goed. De plaats der bestemming was in een niet nader te noemen winkelcentrum. Wij stonden daar. Wat ik zag, was ongeveer dit: een paar meisjes van acht/tien jaar (ik ben niet zo goed in het schatten van kinderen) die roze, te grote Nike-petten op hun hoofd deden en die een foto lieten maken, terwijl een volwassen man bellen stond te blazen.

Ik dacht: dit gaat niet goed komen.

We stonden daar vijf minuten. Tien minuten. Een kwartier. Toen vroeg de fotograaf of we een vraag hadden. Nee, een afspraak. Om half drie.
‘Jullie staan voor half vier ingepland.’ zei hij.
Ik kan me nog heel goed herinneren dat ik half drie heb gezegd, maar oké. Kan gebeuren. Toch?

Half vier. Daar gingen we dan, gezellig, met zijn viertjes. De fotograaf maakte verschrikkelijke fouten.
‘Zijn jullie een stelletje?’ vroeg hij aan mijn broertje en mij.
Dit is al vaker gevraagd en echt mensen, stop it! Blijkbaar lijken mijn broertje en ik niet op elkaar, maar hallo, we lopen niet hand in hand en ik zeg geen ‘lieverd’ tegen hem. Sterker nog: de kans is groter dat ik boos naar hem kijk en ‘Nouhouuuuu’ zeg, dus: gewoon niet. Gewoon niet.

Tweede fout: ‘Ben jij de jongste?’
Nee, ik ben twintig, mijn broertje is zestien en ik ben hartstikke superdupervolwassen. Ik kan er ook niets aan doen dat ik klein ben en wangen heb waar tantes graag in knijpen.

Goed, de foto’s dus. Het ging, nou ja, het ging. Wat nogal irritant was, was dat de fotograaf de hele tijd zei dat ik sliep (?):
‘Hoe heet je?’
‘Laura.’
‘Claudia?’
‘Nee, Laura.’
‘Laura, JE SLAAPT!’
Ik had mijn ogen een paar keer dicht op de foto’s. Tja. Ik doe dan ook niet mee aan Holland’s Next Top Model.

Ook een probleempje: je moet de hele tijd achter elkaar lachen. Nu is dat geen probleem als een vriendin iets grappigs zegt, maar wel als je naar de camera moet kijken. Steeds voelde ik mijn linkermondhoek trillen en hoorde ik hem fluisteren: ‘Nee, ik wil niet lachen. Alsjeblieft!’

Maar na zoveel ellende is er toch iets goeds: ik zag er niet uit als Shrek op de foto’s (ik ben dan ook niet groen), sommigen zijn zelfs best goed gelukt.

En het mooiste is natuurlijk: een blije moeder.

Wat hebben jullie aan je ouders gegeven voor kerst?

Originele cadeautjes

Op de één of andere manier presteren mensen om mij heen het om élk jaar (en dan bedoel ik dus ook echt élk jaar) weer jarig te zijn. Het is echt ongelooflijk. Nu is het natuurlijk heel leuk om een feestje te vieren, maar met zo’n verjaardag komt ook deze belangrijke vraag: wat moet ik in hemelsnaam geven?
Gelukkig ben, Laura de redder, er weer om antwoord te geven op al uw vragen. Hieronder dus een paar originele suggesties. De meesten heb ik overigens zelf uitgeprobeerd en met succes!

Het vriendje/vriendinnetje

Het leukst vind ik zelf om geen dingen te kopen, maar om zelf iets te maken, vooral voor wehebbenéénjaaretc-vieringen:

1. Een glazen pot met lieve briefjes.
Zie de foto hierboven, die heb ik zelf gemaakt (het lijkt alsof het er maar vier zijn, maar het zijn er meer hoor haha). De briefjes dan he, de pot niet. Schrijf op elk briefje iets liefs (nee, daar ga ik geen suggesties voor geven, dat mag je lekker zelf verzinnen) en stop het in je zelfgemaakte envelopje. Het is ook leuk om dit te geven als jullie elkaar een tijdje niet zien, dan kan hij of zij elke dag een envelopje eruit halen.

2. Een plakboek.
Dit kan trouwens ook voor gewone vrienden. Doe in dit boek alle leuke foto’s van jullie samen, bioscoopkaartjes etc. Schrijf er lieve dingen in of schrijf de herinneringen op die jullie samen hebben. Succes gegarandeerd!

3. Een liefdesbrief.
Weet je nog wat dat is, een brief? Weet je ook nog dat er een postzegel op moet? Leuk hoor die mailtjes, maar schrijf eens een ouderwetse liefdesbrief! Schrijf je diepste gevoelens op, ook de dingen die je moeilijk vindt om te zeggen. En je kan de brief parfumeren, maar ik weet niet of je geliefde daar zo blij mee is.

Een vriend/vriendin

1. Naam in chocoladeletters.
Voorwaarde hiervoor is natuurlijk wel dat deze persoon in de periode september (dan liggen ze toch al in de winkels?) t/m december jarig is. Misschien maar beter niet doen bij mensen met een korte naam, dat is zo sneu.

2. This is not a book/wreck this journal.
Als je mattie/brotha/sistah een beetje creatief is en wel van uitdagingen houdt, dan zal hij/zij dit boek vast leuk vinden!

3. Zelf iets maken.
Een plakboek, een fotoboek, een lang verhaal over jullie vriendschap, een bonnenboekje (met bonnen zoals: iktrakteerjeopeenijsjebon etc.), verzin het maar! Ik denk dat zelfgemaakte cadeaus sowieso altijd leuk zijn, ze zijn namelijk niet te koop in de winkel ;)

Hopelijk hebben jullie er wat aan en als jullie nog originele tips hebben (vooral voor mannen, pff, dat is pas lastig), dan hoor ik het wel!