#won’tstoppromoting

LauraDenkt

Blijft een awesome tekening door Tamarah.

Na deze blog vol twijfels die toch wel die ene kant opgingen, hebben jullie me helemaal weten te overtuigen. Ik besloot een Facebookpagina voor mijn blog aan te maken. Natuurlijk zette ik dat meteen op Twitter, want je bent narcistisch of je bent het niet. En nu blog ik er ook nog eens over, kan het nog erger?

Ja, want stiekem genoot ik er wel van toen ik mijn Facebookvrienden uitnodigden om de pagina te liken en mensen dat ook meteen deden. Ik steeg bijna op, zo groot was de egoboost. Terwijl ik in mijn handen stond te wrijven, bedacht ik met wat en hoe vaak (zo veel mogelijk natuurlijk) mijn likende mensen (niet te verwarren met likkende) zou spammen.

Er is alleen één probleem. Mijn blogposts worden niet automatisch op de Facebookpagina geplaatst. Wel op mijn persoonlijke Facebook, via de bloglovin’-app, maar c’est ca. En ja, ik heb al heel Google uitgeplozen om het wel voor elkaar te krijgen, maar deze dombo lukt het niet.

Wie biedt de helpende hand? En oh ja, was ik even vergeten in mijn opwinding: je kunt mijn superdupergeweldige helemaal zelfgemaakte narcistische Facebookpagina hier vinden.

(voor elke like krijg je een denkbeeldig kusje op je wang of een denkbeeldige chocoladekruidnoot als je dat liever hebt)

Blog op Facebook: yes or no?

Een echte, heuse, zichzelf serieus nemende blogger heeft Twitter, Linkedin en… een eigen Facebookpagina. Ik ben dus geen echte, heuse, zichzelf serieus nemende blogger, want ik heb geen eigen Facebookpagina. Ja, wel een privé-Facebook waar ik losga met mijn blogpromotie (elke keer als er een blog online komt, verschijnt hij ook automatisch op Facebook), maar zo eentje met leuke, extra dingetjes zoals ikweetnietwatiknuweermoetbloggenof een foto van mijn huidige blogoutfit (een paars jurkje en een groen vest van mijn vriend)? Nee, dat niet.

Ooit was ik er fel op tegen, zo’n speciale Facebookpagina voor je blog. Wie dacht je wel niet dat je was. Je kunt het toch gewoon op je eigen Facebook plaatsen? Is Twitter niet genoeg? En waarom zou je het doen als er Bloglovin’ bestaat?

Maar meningen veranderen en zo ook de mijne of nou ja, hij is wankel geworden. Want ik weet het niet meer zo goed. Misschien is het toch wel handig en goed voor mijn creativiteit. Maar ja, ik blijf wel alsnog mijn blogs delen op mijn persoonlijke Facebook, want dat wil ik gewoon. Punt. Maar is dat dan niet dubbelop? Of moet ik gewoon niet een speciale de immer famous lauradenkt-Facebookpagina aanmaken?

Ik weet niet het niet meer. Dus verlicht me met jullie wijze woorden, pleasie!

De 22-jarigen

Ja, Facebook is net de NSA en iedereen loopt alleen maar te zeiken en blablabla, maar het kan ook heel handig zijn: om mensen te stalken.

Bij het stalken valt me iets op: hoe uiteenlopend de levens zijn van mijn leeftijdsgenoten (ik ben 22 jaar). Je hebt de ikbenvrijgezelendaargenietikookvan-singles, je hebt de wijdoenallessamen-stelletjes en laatst zag ik een klasgenootje van de basisschool die een huis gaat kopen. Een huis. Ik vind het al wat dat ik elke maand de huur van mijn kamer betaal, laat staan een hypotheek regel.

Er schijnen zelfs mensen te zijn die op deze leeftijd al een ring om hun vinger dragen of kinderen hebben (!!!). Ik kan niet eens voor mezelf zorgen, laat staan voor een kind.

Maar dat is allemaal niet erg. Ieder heeft zijn eigen tempo. Ondertussen blijf ik doorgaan met stalken.

Wat voor inzicht een kaasdief je kan geven

College Internetjournalistiek op maandag.

‘Kijk op Twitter of je een leuke tweet ziet,’ zei de docent.
Daar deden we niet moeilijk over en binnen vijf minuten vonden we een interessante tweet. Het ging over een dief die kaas had gestolen uit een fabriek in Rijen.
‘Researchen maar.’
We zochten persoonsgegevens, bronnen, achtergrondinformatie en locaties. Na een uur was het college afgelopen.

In dat uurtje zijn we achter telefoonnummers gekomen, hebben andere kaasdiefincidenten gevonden en weten hoe het paard van het kind van de wijkagent in Rijen heet.

Dat is indrukwekkend en handig. In korte tijd kun je als journalist veel vinden. Maar het is vooral ook zorgwekkend.

Stel dat jij een wedstrijd hinkstapsprong heb gewonnen/bushokjes in elkaar trapt/potloodslijpers steelt en een journalist wil meer over je weten. Wat vindt hij dan allemaal over jou op internet? Wat staat er op je Facebook en op die van je vrienden? Kan ik binnen tien minuten uitvinden hoe jóuw paard heet? (om maar even iets te noemen)

Mensen kunnen meer over je te weten komen dan je denkt. En dat is best wel eng.

De beste Facebooktips vind je hier

Je wordt niet meer uitgenodigd op feestjes. Lokaalwijzigingen krijg je ook niet meer door. En waarom weet iedereen al dat Pietje single is, behalve jij? Nee, er zit niets anders op: je zal Facebook moeten nemen. Maar hoe werkt dat eigenlijk precies? Ik zal je vertellen wat je sowieso moet doen.

– Zet al je foto’s erop.
Dat wil zeggen: foto’s waarop je dronken bent, bikinifoto’s en vooral de gênante foto’s waar je vrienden op staan (niet vergeten ze te taggen!)

– Voeg iedereen toe.
Het buurmeisje van de nicht van de juf van dat oud-klasgenootje, je baas, een onbekende gozer uit oeloewoeloeland… Je kan nooit genoeg vrienden hebben (want het zijn wel echt vrienden van je, onthoud dat).

– Zet zoveel mogelijk plaatjes, citaten, links en andere onzin erop.
Je vrienden zijn heel erg geïnteresseerd in wat je vanavond gaat eten (het lijkt Twitter wel!), ontelbare foto’s van je wandelende tak wil iedereen wel zien en vergeet vooral niet te vertellen dat je nu wel heel erg nodig moet plassen!

– Like alles.
Waarom zit er anders een like-knop op Facebook? En het allerbelangrijkste: like je eigen statusupdates.

– Speel onzinnige spelletjes.
Waarom werken of studeren als je ook spelletjes kunt spelen? Speel zoveel mogelijk spelletjes farmville en nodig al je vrienden uit om samen met je te spelen, dat vinden ze vast leuk.

– Stalk mensen via de Facebookchat.
Die ene leuke jongen? Begin met hem te praten, elke keer dat hij online is. Of nee, nog beter, ook als hij offline is. Zeg dan dingen als: ben je daar? Alles goed? Nog wat leuks gedaan vandaag? Like ook al zijn foto’s en statusupdates, por hem en voeg zijn vrienden toe. Wedden dat dit helemaal goed komt?

– Maak overal groepen voor aan.
De wijhoudenvanbreiengroep, de meisjesmetbruinhaarindezewerkgroepgroep en de ikwildeengroepaanmakenvandaardezegroepgroep. Voeg zoveel mogelijk mensen toe en als ze eruit gaan, voeg ze weer toe!

Is Facebook niet exhibitionistisch genoeg voor jou? Probeer dan Twitter!

Meer voorlichting aub

Het idee voor deze blog kreeg ik door Shirley.

Al een tijdje krijgen kindjes op school seksuele voorlichting. U weet hoe dat gaat, iets met een banaan en een condoom. Dat is normaal. Zestienjarige kindjes die zélf kindjes krijgen zoals in Amerika vaak gebeurt, willen we graag voorkomen in Nederland. Ik zou graag nog meer willen voorkomen.

Meisjes van twaalf die foto’s van zichzelf in bikini op Facebook zetten. Ouders die baby Splinter (want zo heten baby’s tegenwoordig) in bad doen, daar een foto van maken en op hun mamablog plaatsen. Pubers die twitteren dat ze twee weken alleen thuis zijn.

Wat kindjes en ook ‘grote mensen’ niet altijd doorhebben, is dat ze niet de enige zijn die op internet zitten. Op het internet zitten ook pedofielen, inbrekers, stalkers, kortom: enge mensen. En dat betekent dat je op moet passen met wat je op het internet zit. Die leuke jongen ziet jouw bikinifoto en liket het, maar de vader van je beste vriendin die je op Facebook hebt ook. Die foto van Spijker (want zo heten baby’s tegenwoordig) is wel enorm schattig, maar ook een pedofiel ziet die blote billetjes.

Zoals jullie heel misschien nog weten, ben ik een maand geleden ofzo op vakantie geweest. Daar hebben jullie niks van gemerkt. Ik ben niet anoniem en ik was met mijn ouders op vakantie en als je dat dan vermeldt, neem je een bepaald risico.
‘Hoe groot is nou de kans dat iemand leest dat jij op vakantie bent, Laura?’
Misschien niet zo groot, maar ik zou het risico toch niet willen nemen (en ik denk mijn ouders ook niet).

Maar veel mensen denken niet na over wat ze op internet zetten en vooral kinderen niet. Dus geef naast seksuele voorlichting ook internetvoorlichting op de basis- en middelbare school.

En vanaf nu dus nooit meer twitteren dat je alleen thuis bent!

Duckface? BANG!


Er doet zich een fenomeen voor op Facebook. Vooral bij Amerikanen, maar ook Nederlandse meisjes kunnen er wat van. Het heet de duckface.

De duckface is een bepaalde stand van de lippen. Je zet een soort van pruillip op, waardoor je hoopt (met de nadruk op ‘hoopt’) dat je lippen er voller uitzien en je jukbeenderen beter uit komen. Maar lieve mensen, dat lukt nooit.

Het gevolg is namelijk dramatisch. Je ziet er niet zomaar belachelijk uit, nee, je hebt het gezicht van een eend. Daarom heet het ook duckface (‘Oooooh, vandaar!’).

Aardig als ik ben (of zo gek als ik ben), heb ik zelf een voorbeeld geproduceerd. Wat u hierboven ziet, is de duckface extreme. Hij is zelfs zo extreem dat ik mijn hand nodig had om hiervoor te kunnen zorgen. De gebotoxte lippen van Lindsay Lohan zijn er niets bij. Oh en een side-effect zijn trouwens het opzetten van grote, verschrikte ogen, zoals je ziet.

Al met al is het een verschrikking. Daarom is er een tegenbeweging. Elke keer als mensen een duckface op Facebook zien, reageren ze niet met: oh my goddddd, you’re so beautifullllll, bff forevah. Nee, ze zeggen: BANG! (spreek uit op zijn Engels).

Jullie mogen zelf bedenken wat dat betekent.

(Kun je niet genoeg krijgen van duckfaces? Kijk dan op antiduckface.com)