Tag: sms

‘Ok.’

Mijn moeder is heel lief. Echt waar. De liefste moeder van de wereld met de liefste dochter van de wereld. Maar ook zij heeft haar gebreken.

Ik stuur wel eens een sms’je vol enthousiasme en euforie zoals: ‘Ik heb een negen voor mijn redigeeropdracht gehaald!!! Joepiedepoepie!!! Mijn leven heeft weer zin!!! xxx’.*
Dat zijn de sms’jes die je wil ontvangen als moeder (naast ‘ik hou van je’-sms’jes natuurlijk), want slimme kinderen hebben is fijn en blije, slimme kinderen hebben nog veel fijner. Daar wil je dan als moeder ook zelf enthousiast op reageren. En dat doet mijn moeder. Dit stuurt ze dan namelijk terug: ‘Ok.’

…

Dit, beste moeders van het land, is niet oké. De ‘Ok.’ is koel, afstandelijk en bovendien nog eens afgekort. Er kan niet eens een x’je vanaf. En dat op zo’n geweldig sms’je als bovenstaande.

Natuurlijk is dit al heel erg, maar het kan nog erger. Ik stuur namelijk wel eens mailtjes naar mijn moeder in de trant van: ‘Herinner me eraan dat ik zaterdag een kerstcadeautje voor je moet kopen in het dorp.’ Ondanks het leeftijdsverschil is haar geheugen namelijk beter of nou ja, daar vertrouw ik op. Dit is een belangrijk mailtje, zeker voor mijn moeder, want die wil natuurlijk wel kerstcadeautjes. En wat krijg ik dan terug?
HELEMAAL NIETS. ZELFS GEEN ‘OK’.

Dit is niet oké. Maar misschien was de mail niet aangekomen.

Dus ik stuurde een paar dagen later nog een sms’je dat ze me eraan moest herinneren. Dit kreeg ik terug (niet eens een x’je!): ‘Je wordt oud (hoop ik) want dat had je al aan me gevraagd.’

Moeders, ik snap er helemaal niets van.

(*Dit was leuker voor het verhaal , maar in werkelijkheid ging het zo:
Ik: ‘Ik heb een 9 voor mijn redigeeropdracht!!!’
Mijn moeder: ‘Geweldig!!!!!!!!!!’)

Waarom ik blij ben dat ik geen WhatsApp heb


Dit is dus geen BlackBerry, want zo hip ben ik niet. En er staat Samsung op, dus je had het ook wel kunnen raden.

Ik heb geen WhatsApp. Dat is nogal shocking tegenwoordig (‘Oh mijn godddd, loser! Iedereen heeft toch WhatsApp?’). Reden hiervoor is dat ik geen smartphone heb (‘Dubble loser!’). Ik mag dan pas twintig jaar zijn, maar ik ben nu al hopeloos ouderwets.

Soms sms ik. Ik heb geen idee wanneer de ander mij terug smst of wanneer ze het gelezen hebben. En ik kan daar prima mee leven (‘Wat knap van je!’).

Maar stel je eens voor dat je WhatsApp zou hebben (dit is een app waarmee je gratis kunt smsen/chatten) en net een leuke jongen hebt ontmoet.
‘We appen wel!’ had hij gezegd (ik vind overigens het gebruik van het werkwoord appen ook erg verontrustend).
Dat klinkt niet als iets ingewikkelds, maar dat is het dus wel. Want naast het probleem van ‘Zal ik als eerste contact opnemen of wacht ik?’ is er nog iets dat veel irritanter is: je kan zien wanneer iemand online is en je berichtje heeft gelezen.

Stel je gewoon eens even voor dat je dacht (ik ga er nu even vanuit dat je een veertienjarig meisje ben met een BlackBerry en veel make-up op): ‘Jeetje mina, het is al tien minuten geleden dat ik hem mijn nummer heb gegeven en hij heeft nog niets gezegd! Ik ben helemaal niet desperate als ik hem nu app, ik neem gewoon het heft in eigen handen. Hard to get is zo passé.’
Dus je stuurt iets in de trant van ‘Hey, alles goed?’ en gaat verder met het make-upremoverdoekjesritueel of iets dergelijks (het is na het uitgaan).
Eén minuut later kun je jezelf er toch niet van weerhouden. Even kijken. Oh mijn god. Het zal toch weer eens niet waar zijn. Hij is online en heeft het gelezen. Maar hij heeft niets terug gestuurd. Wat een l.. (vul hier zelf een woord in beginnend met een l).
Twee minuten later. Weer niets.
Drie minuten later.  Noppes. Nada. Niks. Je gooit je kostbare BlackBerry op je bed.
Die jongen kan het wel vergeten.

Vijf (!!!) minuten later antwoordt hij pas (‘Hey, gaat goed hoor! Met jou? Ik vond het erg gezelig :)’). No way dat je hem nog terug appt. Hij kan het vergeten.

Als je hem gewoon gesmst had (‘Smsen is voor loserssssss.’), dan zou je niet weten of hij het al gelezen had. En dan zou je binnen vijf minuten een reactie op je sms heel snel gevonden hebben. Dan zou je misschien een date met hem hebben en dan nog één en dan nog één en dan zijn vriendinnetje zijn geworden en dan zijn verloofde en dan zijn vrouw en dan de moeder van zijn kinderen. Weet je wel.

Maar helaas. WhatsApp he. En dan heb ik het nog niets eens over andere mogelijke problemen gehad (ruzie op WhatsApp, break-ups via WhatsApp, met zijn tienen op WhatsApp in een groepsgesprek en jij bent de elfde en kunt er dus niet bij etc. Eigenlijk lijkt WhatsApp wel een beetje op msn, maar dan via de telefoon).

Lang leve de sms (of eigenlijk: lang leve de brief, maar ik wil niet dat jullie oma Laura uitlachen).

Update: iemand heeft me verteld dat je niet kunt zien dat de ander jouw bericht heeft gelezen. Maar je kunt wel soort van zien wanneer iemand online is geweest. Dat zorgt ervoor dat het verhaaltje niet helemaal klopt, maar laten we het erop houden dat het fictie is en dat ik alles mag verzinnen :P

Maar één kusje?!

Bf = boyfriend. Ja, de foto is scheef en nee, mijn vriendje staat niet als ‘bf’ in mijn contactenlijst. Ik heb mezelf erin gezet als ‘bf’ en naar mezelf gemaild, allemaal voor deze foto haha.

Meisjes – sorry mensen die van hetzelfde geslacht als ik zijn – zijn soms best wel raar en vervelend. Ja, ik geef het gewoon toe. Vandaag zal ik hier een voorbeeld van geven. Het slaat nergens op, maar toch doen sommigen van ons het.

Er is een meisje van, laten we zeggen, veertien jaar (op die leeftijd mag dit gedrag overigens nog, maar vanaf achttien jaar wordt het zorgwekkend). Ze is helemaal hoteldebotel van een jongen. Hij is zó leuk, zó lief, zó knap etcetera. Ze zijn helemaal ntb (niet te breken) en ze whmnk (wil hem nooit meer kwijt). Ze hebben namelijk al één maand en dat is al hééééél erg lang.

Tot nu toe klinkt dit niet zo heel erg (alhoewel, die afkortingen…), maar pas op: het gaat nu pas beginnen. Verliefd als ze zijn smsen/msnen/pingen/chatten/whatsappen de jongen en het meisje elke dag. Van die ‘Hoe gaat het, goed met jou, met mij ook, mooi zo, ja’-gesprekken, u kent het wel. Als ze gaat slapen, stuurt de jongen altijd een welterusten-smsje. Hoe hij het smsje eindigt: met drie x-jes.

Maar dan komt die onvermijdelijke dag (want hij komt altijd). Het is half elf, het meisje moet naar bed (‘Ja DAHAG, ik ga echt niet nú al naar bed, mam, ik moet nog whatsappen met mijn vriendje!).
‘Ik ga naar bed, schatjuhh. Xxx’ smst ze.
De jongen, de liefde van haar leven (ze willen drie kinderen en nemen een hond die ze Simba noemen), smst haar terug.
‘Oké, welterusten. X’

Dit is, natuurlijk, een ramp. Misschien kennen jullie die Hi-reclame (of was het niet van Hi) nog wel: ‘Maar één kusje?!’
Wat de F is er aan de hand? Waarom stuurt hij maar één kusje? Houdt hij niet meer van haar? Oh nee, het meisje weet het zeker: hij gaat het uitmaken en dan blijft ze de rest van haar leven alleen, als oud vrouwtje met tachtig katten.

Ze stuurt een smsje terug.
‘Wat is er?’
De jongen denkt: wat is er nú weer aan de hand?
‘Niks, hoezo?’
Ze zucht. Hij snapt er ook helemaal niets van.

Hoe dit gaat aflopen, vertel ik niet. Dat mag je zelf verzinnen.

Maar de boodschap is wel duidelijk: (veertienjarige) meisjes zijn pietluttig wat dit betreft.

Gelukkig groei je er overheen.

Het sms-mysterie: arme Frans

Afgelopen weekend zat ik in Antwerpen. Dat was, zoals je misschien al wel vermoedt, heel leuk. Antwerpen vormt de achtergrond van dit verhaal. Beeld je eens in: ik, Laura, zit samen met het vriendje bij restaurant-café ‘Het Brandijzer’ op een mooie lente-avond. Terwijl we wachten op het eten staren we diep in elkaars ogen, geven we smakkende kusjes aan de ander, oftewel; we doen wat alle kleffe stelletjes doen. Ik had net mijn lippen getuit, toen het vriendje een smsje kreeg. Nu is dit niet heel bijzonder, want iedereen krijgt wel eens een smsje, dus hij ook. Hij liet het smsje aan mij lezen:

Hoi Marcella komende week ff bellen voor een lunchdate! :-) grtz Frans

We hadden allebei het gevoel dat dit smsje niet voor hem was bedoeld, al was het maar omdat hij geen Marcella heet. De vraag is: wat is het verhaal achter dit smsje? Het vriendje en ik zaten nog steeds op het eten te wachten, dus hadden we wel tijd voor een discussie. Ik had bedacht dat Frans Marcella de vorige avond (op donderdag, studentenavond) had ontmoet tijdens het uitgaan. Ze zijn allebei student, ergens in de twintig. Frans sprak Marcella aan en ze hadden een leuk gesprekje.
‘Misschien moeten we een keer afspreken.’ had Frans gezegd.
Marcella had er – dacht hij – enthousiast op gereageerd en zei dat ze een lunchdate wel leuk vond. Dapper vroeg Frans haar telefoonnummer en die had ze voor hem op een bierviltje geschreven. Toen moest Marcella er helaas plotseling zo snel vandoor dat Frans geeneens de kans had gekregen om haar te kussen. Hij nam nog een biertje, maar zonder Marcella was er eigenlijk maar weinig aan. Hij vertrok naar huis.
De volgende dag probeerde hij moed bij elkaar te zamelen. Toen het al een beetje begon te schemeren, dacht hij: nu moet ik wel smsen, anders duurt het wel erg lang. Na tien verschillende teksten te hebben overwogen, typte hij bovenstaand smsje en drukte met ingehouden spanning op ‘verzenden’.
Nu maar afwachten.
Wist Frans veel dat Marcella zomaar een nummer had neergekrabbeld, in ieder geval niet de hare. Ze vond hem eigenlijk niet zo leuk en hij stonk uit zijn mond. Nee, Marcella wilde geen lunchdate. Dan moest ze zeker weer naar die neusharen van hem kijken.

Arme Frans. Wij weten dat die lunchdate er nooit zal komen.

Wat het echte verhaal is, weten we niet. Door een technisch mankement kan het vriendje niet smsen (wat heel erg irritant is by the way) en om Frans nou op te bellen en hem dan duidelijk te maken dat hij bedrogen is door Marcella… Dat gaat zelfs ons te ver.

Wat denk dat het verhaal is achter het smsje?