Archive for juli, 2011

juli 31st, 2011

Augustus: Daag jezelf uit

Elke maand plaats ik vijf uitdagingen om het leven mooier, spannender en gekker te maken. Aan jou de keuze om ze uit te voeren of niet.

1. Schrijf een brief aan jezelf en lees hem pas over een jaar weer.
2. Ga vrijwilligerswerk doen (hoef niet per se iets vasts te zijn, kan ook bijvoorbeeld een project zijn).
3. Doe je mooiste kleding aan, je leukste sieraden om, dat lekker geurtje op voor een gelegenheid die helemaal niet speciaal is.
4. Ga eens een keer naar Amsterdam en doe alsof je een toerist bent (dus ook geen Nederlands praten!).
5. Reageer en vertel me de drie leukste dingen die er in jouw leven zijn gebeurd dit jaar.

Enjoy!

juli 30th, 2011

Past, present, future

Denk je weleens terug aan het verleden? Natuurlijk doe je dat. Waarschijnlijk elke dag wel een paar keer.
Je ziet een oud klasgenootje op straat en opeens zit je weer op de basisschool en ben je tien jaar oud. Of je hebt iemand al heel lang niet meer gesproken en je denkt met weemoed terug aan de leuke tijd die jullie hadden. Het is allemaal al voorbij.

Het is raar. Je hebt al zoveel achter de rug en de meeste dingen ben je al vergeten. Of kun jij je eerste stapjes nog herinneren? Wat als je alles wéér moest doen, wat zou je veranderen? Het verleden is al voorbij. Maar in de toekomst gaan er nog veel meer dingen gebeuren. En dat is ook raar, want je weet niet wát er gaat gebeuren.

Stel je voor, je bent met iemand aan het praten. Je vraagt iets aan diegene. Op dat moment weet je nog niet wat de ander gaat zeggen. Dan geeft de ander antwoord en dan behoort het tot het verleden. In tien seconden is de toekomst verleden geworden.
Je weet niet wat er komen gaat, maar daardoor leven we verder. We willen weten wat er gaat gebeuren.

En het verleden heeft jou gemaakt tot wie je bent. Ook de gebeurtenissen die jij je niet meer kan herinneren. Hoe zou je geweest zijn als je die ene vriend niet had ontmoet? En wat was er gebeurd als je ouders toch hadden besloten om te verhuizen?

Raar iets is het, het verleden. Gelukkig weet Robert Goddard (een schrijver, nee, ik ken hem ook niet) het wel goed te verwoorden: ‘Het verleden is een kamer waarvan je pas beseft dat je eruit bent, als je de deur achter je dicht hoort slaan.’

juli 29th, 2011

Gymnasium

Ergens (ik weet eigenlijk niet waar) ligt een gymnasiumdiploma. Ja, die is van mij. Natuurlijk met gemiddeld een acht (*AHUMGRAPJEKUCH*). Nu kreeg ik als gymnasium-scholier te maken met verschillende dingen.

Het begon al in de eerste, toen ik in de zogeheten vwo+klas zat (soort van voorloper voor gymnasium, dat begon pas in de tweede). Voor elke toets moesten wij natuurlijk hoger hebben dan havo/vwo, want: ‘Jullie zijn wel vwo+!’. Dit heb ik die vijf jaar daarna steeds weer gehoord, maar dan met: ‘Maar jullie zijn wel gymnasium/vwo hoor!’.
Ja inderdaad en dan is het wel heel raar dat we niet altijd tienen haalden.

Laat staan als je vertelt dat je gymnasium doet. De eerste reactie is: ‘Goh, wat knap zeg. Lijkt me echt moeilijk!’
‘Ach.’ antwoord je dan bescheiden.
‘Maar wat heb je daar eigenlijk aan? Aan Grieks en Latijns?’
Oei. Twee fouten.
1. Het is Latijn. Lieve mensen, het is altijd Latijn. Nooit, echt gewoon NOOIT Latijns (wat betreft het zelfstandig naamwoord). Onthoud dat alsjeblieft.
2. Ja, I know. Het zijn dode talen. Maar toch heb je er veel aan. Sowieso is het goed voor je Nederlands (ik heb daar dingen geleerd die ik bij Nederlands nooit heb gehad), het is goed voor je inzicht én je kan opscheppen. Weet je wel, door dingen te zeggen als: ‘Wist jij eigenlijk dat Mesopotamië van de Griekse woorden Μησος (tussen/midden) en ποταμος (rivier) afkomt en dat het dus tussen de rivieren betekent?’

Ach ja, het zware leven van een gymnasiast. Eeuwig vertalen, rijtjes en vertalingen uit je hoofd leren, gek werd ik er soms van.
Maar ja, ik heb nu dus wel een gymnasiumdiploma. Ergens.

Tags:
juli 28th, 2011

Chicago

Ooit, in een ver, ver verleden, deed ik op de middelbare school (ik was nog een brugwup) mee aan de musical Chicago. Of nou ja, de repetities. Uiteindelijk heb ik het opgegeven (had dan ook een flutrolletje, hoe durven ze me die te geven, terwijl ik enorm veel acteertalent heb?!).
Maar natuurlijk hebben we hiervoor de film Chicago gezien. And I like it.

Roxie Hart (Renee Zellweger) komt in de gevangenis terecht, omdat ze beschuldigd wordt van een moord. Ze neemt de beroemde womanizer Billy Flynn (Richard Gere) aan als haar advocaat. Hij is ook de advocaat van Velma Kelly, een beroemde zangeres. Maar dan komt het talent van Roxie op het gebied van zang en dans naar voren. Wie is er beter?

Deze film is geweldig. Goede nummers (Cell Block Tango), er wordt goed gedanst (zou willen dat ik dat kon) en ook de personages, zoals Mama Morton en de zielige Amos Hart zijn geweldig.

Wel kijken: Als je geen zin hebt in een zoetsappige musical (a la Sound of Music), maar wel zin hebt om een film met dans en muziek te kijken.
Niet kijken: Als je allergisch bent voor vrouwen met onbedekte benen en dergelijke. En als je niet van musicals houdt (maar dit is geen typische musical, moet ik er wel bij zeggen).

Favoriete quote:  

Annie: ‘I met Ezekiel Young from Salt Lake city about two years ago and he told me he was single and we hit it off right away. So, we started living together. He’d go to work, he’d come home, I’d fix him a drink, we’d have dinner. And then I found out. “Single” he told me. Single, my ass. Not only was he married… oh, no, he had six wives. One of those Mormons, you know. So that night, when he came home, I fixed him his drink as usual. You know, some guys just can’t hold their arsenic.’

Tags:
juli 27th, 2011

De leukste dag van de maand

Het is aan het eind van de maand. Vaak krijg ik al een mailtje in mijn mailbox om me ervan op de hoogte te stellen. Maar dat is eigenlijk niet nodig, want ik weet het natuurlijk al. Mijn favoriete dag in de maand: als de studiefinanciering weer op mijn rekening wordt gestort.

Het is een heerlijk gevoel. Je krijgt geld en je hebt er geeneens iets voor gedaan (ja, je moet het later allemaal terugbetalen als je je studie niet haalt, maar daar gaan we het even niet over hebben). En het is niet eens dat ik het uitgeef, want meestal zet ik het op mijn spaarrekening. Maar toch.

Maar eigenlijk vind ik wel iets stom aan de stufi. Studenten die ouders hebben met een lager inkomen dan gemiddeld krijgen meer stufi. Ik gun het ze van harte, maar de gedachte erachter klopt niet helemaal. Want wie zegt dat je ouders je studie betalen, als je ouders wél bovengemiddeld verdienen? Het is niet alsof de wet het ze beveelt ofzo.

Maar goed, het maakt niet uit. Elke maand verwelkom ik die eurootjes van de overheid met veel plezier. Lang leve de stufi!

juli 26th, 2011

Een kaartje uit Rotterdam (1989): Het gezelschap ‘De Trekvogels’

Voor de nieuwe lezers: elke week een verhaaltje achter een oude ansichtkaart.
Ik weet trouwens niet zeker of het kaartje uit 1989 komt, maar laten we het daar maar op houden. En sommige woorden waren onleesbaar, maar die heb ik eruit gehaald. (voor de mensen die het willen proberen: het woord na Rita en voor 74 en de twee woorden na kop op, als je op het plaatje klikt, wordt hij groter).

***

‘Vader, het is een kaartje voor u.’
Met trillende handen pakte hij het kaartje van zijn dochter aan.
‘Dankjewel, Eva. Ga jij maar thee drinken.’
De deur ging geruisloos achter haar dicht. Jacob ging rechtop zitten in bed, maar dat ging niet zonder een scheut van pijn. Bij het lezen van het kaartje verscheen er kortstondig een glimlach op zijn gezicht.

Geachte Heer,

Wij wensen U spoedig beterschap toe. Wij hebben mooie herinneringen aan Middelharnis. Wij hebben in de jaren ’40 nog gewerkt met het gezelschap ‘De Trekvogels’, het 3 daagse feest van het zangkoor. Waar blijft de tijd, ook ik ben 82 jaar, mijn vrouw Rita, 74. Wij zingen nog samen, maar in de keuken. Beste Opdorp, sterkte, kop op.

Rita en Kees.

Ach ja, de Trekvogels. Hij herinnerde het zich nog als de dag van gisteren. Natuurlijk, het was oorlog en er gebeurden rare dingen. Maar toch, die drie dagen leek het wel vrede. Maanden hadden ze ervoor geoefend, totdat hun stemmen alle liedjes synchroon konden zingen. Even had het erop geleken dat het niet goed zou komen, vooral toen vijf vrouwen tegelijk opeens niet meer op kwamen dagen. Maar al die problemen waren ze tijdens het feest vergeten. Zelfs de bezetters kwamen luisteren naar de samenklank van hun stemmen. Er was volop eten en drinken. Ze wisten toen nog niet dat sommige mensen het met veel minder moesten doen.

Ja, mooie tijd was dat. Jacob wilde zijn dochter roepen om haar te vertellen over het zangkoor, maar zijn stem stokte in zijn keel. Hij probeerde te ademhalen, maar merkte dat dat niet lukte. In paniek schoten zijn ogen heen en weer, hij greep de bedspijlen beet, maar voor hij op kon staan, viel hij al neer op het bed.
Zijn dochter vond hem een half uur later met het kaartje nog in zijn hand.

juli 25th, 2011

Diepzinnige gespreksonderwerpen bij het wachten op de bus

Sommige mensen hebben zo’n hoofd. Zo’n hoofd dat zegt (het staat nog net niet op het voorhoofd geschreven): ik ben spontaan, spreek me aan. Dat soort mensen hebben dan ook altijd en overal gesprekken. In de bus, op straat, in een winkel.
En dan heb je een ander soort mensen: ik ben chagrijnig, als je me aanspreekt, krijg je een klap voor je kop-mensen. Dan denk je wel tien keer na, voordat je vraagt waar het station is.

Ikzelf heb een jemagmeaansprekenmaaralleenalsikineengoedebuibenhoofd. Tenminste, dat denk ik, want ik heb niet altijd en overal gesprekken, maar wel soms. Nee, diepgaand zijn dat soort gesprekken meestal niet (en daarom vind ik het ook niet erg dat ik ze niet al te vaak heb).

Bijvoorbeeld, je staat op de bus te wachten. Opeens begint het keihard te regenen. Een oud vrouwtje (als je vriendelijk naar ze glimlacht, zien ze dat meestal als een uitnodiging voor een gesprek) begint tegen je te praten:
‘Goh, wat een regen he?’
Je glimlacht en knikt.
‘Raar weer hoor. Vanmiddag was het nog zo mooi weer. Ik heb zelfs in de tuin gezeten.’
Het is een valkuil en je tuimelt er zo in.
‘Ja, morgen geven ze nog meer regen op!’ voeg je toe aan het gesprek.
En voor je het weet, ben je een kwartier over het weer aan het praten.

Nu is het natuurlijk niet erg om over het weer te praten, maar erg origineel is het niet. Het lijkt me wel grappig om een keer een heftige discussie over politiek of de zin des levens te hebben met onbekende medereizigers.
Dat brengt me op iets anders, wat ook grappig is en iets wat mijn oude filosofieleraar altijd doet. Want eens in de zoveel tijd komen ze weer: de Jehova’s getuigen. Dat ze het zijn, moeten ze zelf weten, maar val mij er niet mee lastig. Maar goed, de volgende keer dat je open doet en er staat een Jehova’s getuige voor je deur, ga dan de discussie aan. Dan gaan ze vanzelf wel weg ;)

Onder welke categorie hoofden val jij? ;)

juli 24th, 2011

Knappe mannen


Bron alle plaatjes

Ik vind dat ik ook wel eens een hele oppervlakkige blogpost mag maken. En daarom ga ik dit doen. Gewoon, omdat het kan. Het is niet origineel, maar dat maakt niet uit. Het is vooral gericht op de vrouwelijke lezers, maar mannelijke lezers mogen ook hun mening geven.

Oftewel: ik laat vier bekende mannen zien die ik knap vind! (in willekeurige volgorde) (en die toevallig allemaal acteurs zijn)

1. Joseph Gordon-Levitt
Hij is een acteur en heeft onder andere gespeeld in (500) Days of Summer en Inception. Is héél héél goed opgedroogd, na Ten Things I Hate About You.

2. Aaron Johnson.
Acteur, bekend van Kick Ass en Nowhere Boy. Hij heeft donker haar en krullen (like!). En een vriendin van 23 jaar ouder (dislike!).

3. Orlando Bloom.
Drie keer raden: een acteur. Natuurlijk bekend van de elf Legolas in Lord of the Rings en de eerste drie Pirates of the Caribbean-films. En ja, ik geef het toe: ik had vroeger een poster van hem boven mijn bed.

4. Darren Criss.
We kennen hem natuurlijk allemaal als het vriendje van Kurt in Glee, maar ook van A Very Potter Musical. Hij kan zingen, hij kan dansen, hij heeft een sixpack. Zucht. Dikke like.

Conclusie? Ik houd van mannen met donker haar en krullen. Maar dat wist ik al.

Wat vinden jullie, zijn jullie het met me eens of vinden jullie andere acteurs véééél knapper? Tell me!

juli 23rd, 2011

They say it’s your birthday

Vandaag ben ik jarig. Traditiegetrouw luister ik dan ‘Birthday’ van de Beatles. Is veel leuker dan ‘Happy Birthday’ ;). Eén van je bijzonderste verjaardagen is als je achttien wordt. Maar eigenlijk is het vandaag ook wel een beetje bijzonder. Ik word namelijk twintig.

Twintig. Hoe oud klinkt dat? Ik weet wel dat ik vroeger mensen van twintig al volwassen vond. Maar als ik naar mezelf kijk, ben ik dat nog niet. En natuurlijk het belangrijkste: ik ben tiener-af. Nu kan ik nooit meer mijn puberhormonen de schuld geven van zaken die daar eigenlijk niets mee te maken hebben. En nu val ik al helemaal buiten de doelgroep van Spangas (ja mensen, dat kijk ik, en met mij vele studenten gelukkig).

Twintig. Mijn aftakeling begint alweer bijna. Voor ik het weet, ben ik dertig! Dan moet je al helemaal volwassen zijn over dingen zoals werk en huisjeboompjebeestje. Voor ik het weet, ben ik bejaard! Ja ja, wat een drama toch.

En nu even een berichtje voor alle mensen die mijn verjaardag maar niet kunnen onthouden: het is zo simpel, echt waar. 24 juli. Twentyfour-seven. Makkelijk toch?

Natuurlijk mogen jullie me feliciteren (graag zelfs!), maar nieuwsgierig als ik ben, wil ik ook graag weten hoe oud mijn bezoekers zijn :). Dus let me know!

juli 22nd, 2011

Mondegreen

Je luistert naar een liedje en zingt de tekst mee. Altijd was je ervan overtuigd dat het zo ging. Totdat je de lyrics op gaat zoeken.
Een voorbeeld hiervan is iemand die here we are now in containers hoorde in plaats here we are now, entertain us (Nirvana – Smells Like Teen Spirit).
Zoiets heet een mondegreen. Ik zal mijn mondegreens met jullie delen (ze slaan nergens op, maar dat verwacht je waarschijnlijk al). Wat ik hoor, staat vetgedrukt:

Mika – Grace Kelly

Do I repulse you with my queasy smile?
Do I repulse you with my greasy smile?

I try to be like Grace Kelly
but all her looks were too sad
I try to be like Grace Kelly
but she looks me too sad

I could be brown
I could be blue
I could be violet sky
I could be hurtful
I could be purple
I could be anything you like
I could be down
I could be blue
I could be violence sky
I could be happy
I could be bubble
I could be anything you like

Fall Out Boy – Sugar, we’re going down

Oh don’t mind me I’m watching you two from the closet
Oh don’t mind me I’m watching you Paul McCartney

Misschien ben ik gewoon zo’n grote fan van Paul McCartney dat ik overal zijn naam hoor? ;)

The Beatles – Michelle

Michelle, ma belle.
Sont des mots qui vont très bien ensemble,
Très bien ensemble.
Michelle, ma belle.
Sunday mo’, keep on, play piano song
play piano song.

Hierbij gaan we er maar vanuit dat Paul McCartney geen Frans kan en dat het absoluut niet aan mij ligt.

U2 – Vertigo

Your love is teaching me
how to kneel
Your love is teaching me
oud en nieuw

Tja, wat kan ik zeggen? Ze slaan nergens op :)

Wat zijn jullie mondegreens?