Waarom ik zin heb in juli

IMG-20140628-WA0001
Ja, dat is echt goud. #richbitch

1. Samenwonen
Met stipt op één: in juli ga ik samenwonen met de allerleukste gekkie. Ik heb er zoveel zin in dat ik zelfs alle stress en gedoe en geregel en gezeik rondom het verhuizen aan kan (oké bijna dan). Dat is nogal wat voor een stresskip als ik. Inmiddels ligt het laminaat bijna en dat maakt het al een stuk minder kil.

2. Jarig
Ik had het woohoeikbenjarigjoepiedepoepie-gevoel eerlijk gezegd al een paar jaar niet gehad, maar vorig jaar was het superleuk! Een dag vol felicitaties en kaartjes van lieve mensen, Walibi met mijn vriend, milkshakes, ijsjes, zon en blijheid. Dit jaar word ik 23 jaar (ik heb laatst gezegd dat ik het al was, kun je nagaan hoe oud ik al ben dat ik mijn eigen leeftijd vergeet) en dat is niet heel bijzonder, behalve dat ik dan huurtoeslag krijg. Ik heb ook net te horen gekregen dat mijn uurloon met tien cent verhoogd wordt, so I’m gonna be one rich bitch.

3. Bijna vrijheid
Leuk hoor zo’n stage, maar ook behoorlijk vermoeiend. Van de stagevergoeding kan ik niet leven, dus moet ik er ook twee a drie keer in de week bij werken (meestal in het weekend) en dat is soms best wel zwaar, vooral omdat ik niet goed ben in nee zeggen en liefst mijn dagen vol prop. En eh, dat ik nu midden in een verhuizing zit, helpt op zich ook niet heel erg mee. Ik ga de lieve mensen en boeken op stage missen, maar de vrije tijd (voor een maand, want daarna moet ik weer aan de studie) zal ook heerlijk zijn!

En nu moeten jullie drie leuke dingen van juli gaan noemen, zodat dit één grote happy de peppy-blog wordt (zeuren doen we morgen weer)!

Wat ik wél leuk vind aan honden

Dionne wilde een blogonderwerp. Lief als ik ben, gaf ik die: wat ze wél leuk vindt van katten. Dionne is namelijk een hondenmens (ja echt waar, ik kan het ook niet geloven), maar ze heeft ook een kat in huis en dat vindt ze niet altijd even makkelijk. Goed, ze ging de uitdaging aan, maar dan moest ik ook een blog schrijven, als kattenmens, over wat er wél leuk is aan honden. Oei.

– Kleine hondjes kunnen best schattig zijn. Dan heb ik het niet over chihuahua’s, maar iets groter. Puppy’s zijn ook heel schattig. Grote honden die tegen je aan springen daarentegen.
– Honden zorgen ervoor dat je aan je beweging komt.
– Als je de hond uitlaat, komt je naast aan je beweging ook weer aan je sociale contacten wat waarschijnlijk alleen maar bestaat uit hondenpraat, maar goed.
– Ze zijn heel enthousiast als hun baasje thuiskomt.
– Ze zijn sowieso te heel enthousiast, willen altijd wel spelen, geven veel aandacht.
– Honden worden soms ingezet door de politie en je hebt natuurlijk ook blindengeleidehonden.
– Het is handig voor als er inbrekers zijn tenzij je een hond hebt dat alleen kwispelt bij inbrekers.

En dat was het wel. Want katten zijn natuurlijk veel leuker. Overigens staat de vacature vriendschap-met-Laura-als-je-een-kat-hebt nog steeds open, want mijn vrienden willen geen kat nemen voor mij (superflauw).

Wat er zo leuk is aan interviewen

Gisteren, op een zonovergoten dag in Amsterdam die een vaartocht met het pontje (leuk!!!) vereiste, had ik sinds lange tijd weer een interview. Door studie, stage en andere activiteiten ben ik er lang niet aan toegekomen. Met wie het interview was en wat voor nieuwe serie er gaat komen, houd ik nog even geheim, maar leuk wordt het zeker.

Maar wat is er nou eigenlijk zo leuk aan interviewen? Nou, dit dus:
– Je mag eindeloos nieuwsgierig zijn en vragen stellen. Ook rare vragen. Of vragen die eigenlijk niet kunnen (alles onder het mom van journalistiek).
– Je komt verhelderd thuis, omdat je zoveel nieuwe dingen hebt ontdekt. Niet alleen over die persoon, maar ook over het gebied waarover zij veel weten.
– Je ontmoet nieuwe mensen, ziet nieuwe plaatsen, maakt nieuwe reizen.
– Je komt in contact met mensen die je bewondert.
– Je gaat blij en vol energie weg, omdat het zulke leuke gesprekken zijn (tot nu toe nog geen enkel onaardig iemand geïnterviewd!).

En hoewel het soms ook een pokkewerk zijn (uren reizen, het interview zin voor zin uittypen), is het vooral heeeeel erg leuk. Dus binnenkort in dit theater: meer interviews!

De citatenoogst (4)

httpv://www.youtube.com/watch?v=62STakFAYBw

1. Jan Rot – Ik hou van jou!

Oké, de still van dit youtubefilmpje had wellicht charmanter gekund, maar het gaat om de inhoud. Dit is een hartstikke lief liedje over de zin ‘Ik hou van jou’ en wat zo ontzettend waar is, is dit zinnetje:

‘Ik hou van jou is een cliché tot iemand het tegen je zegt.’

Geef het maar toe, het is waar!

2. Cees Buddingh – Eight days a week

Wat ook ontzettend lief is, is onderstaand gedichtje (en mensen met een goede muzieksmaak snappen de intertekstuele verwijzing van de titel!). Het doet me denken aan elkaar net zolang uitzwaaien totdat de ander uit beeld is (en dan toch nog even doorzwaaien voor de zekerheid).

als mijn vrouw met de bus naar de stad gaat
hoop ik altijd dat ze halte ziekenhuis instapt:
dan kan ik haar net zo lang nakijken
als wanneer ze halte vogelplein neemt
en zie ik haar bovendien nog een keer
voorbijkomen in de bus

3. J.K. Rowling – Harvard speech

De schrijfster van de Harry Potterboeken (voor het geval jullie dat nog niet wisten, schaam jeeeee), J.K. Rowling, gaf een speech op Harvard. Deze boodschap vond ik erg sterk:

”It is impossible to live without failing at something, unless you live so cautiously that you might as well not have lived at all – in which case, you fail by default.’

Want het is ook zo. Je kunt niet leven zonder fouten te maken. En het is ook niet erg. Je leert ervan. Niet alles kan in één keer lukken.

4. Iljard Leonard Pfeiffer over de liefde.

In de nrc.next van 14 februari schrijft Iljard Leonard Pfeiffer dat hij vindt dat de liefde maar afgeschaft moet worden, want liefde is een ziekte. Het kost ons bakken met geld en levert alleen maar problemen op. Niet mee eens (oké, misschien een beetje), maar wel grappig. Is weer eens anders dan het ik heb geen valentijnsdag nodig om te laten zien dat ik van je houd-clichépraat.

”Het beruchte dagdromen , dat de overheid en de private sector miljarden per jaar kost, is in hoge mate aan de liefde gecorreleerd.

5. Annie M.G. Schmidt – Simpele zielen en nog wat.

Annie M.G. Schmidt is geweldig (duh). Ik kocht een boekje van haar (Simpele zielen en nog wat) met allemaal korte stukjes erin. Ze zijn in de jaren vijftig geschreven, maar eigenlijk tijdloos, want ik vond ze nog steeds erg grappig. Eén van die stukjes gaat over ouders en wat ze projecteren op hun kindertjes. De citaten die ik eruit heb gehaald, geven de strekking wel weer:

‘Kijk, ouders denken dat ze hun gezamenlijke nobele eigenschappen in hun kinderen uitgestort hebben, maar in werkelijkheid zit zo’n kind boordevol chromosomen van oud-tantes. […] In de nevel van het verleden doemen de schimmen op van mottige betovergrootvaders. Ze zijn allerminst dood; door een gat in het zwerk staan ze te loeren en te grijnzen, nu ze zien hoe hun verwerpelijke chromosomen alweer emplooi gevonden hebben in dit schuldeloze blote kind.
[…]
Nee, gelukkig krijgt iedere moeder gratis bij de baby een gebloemd gordijntje geleverd, dat ze zachtjes toe kan schuiven tussen hem en de toekomst.’

Fietsen is leuk

Heb ik eerder gejankt dat fietsen zo ontzettend stohoooom is, zal ik nu even vertellen waarom ik ondanks dat het toch volhoud om dit voertuig te beklimmen en daadwerkelijk te gebruiken. Ja, geloof het of niet, maar sommige dingen zijn ook leuk aan fietsen.

Is de heenweg echt verschrikkelijk: het is vroeg, het waait te hard, ik ben te laat weggegaan, maar kom niet vooruit, er zijn teveel fietsers en die fietsen te langzaam, de verkeerslichten werken tegen, ik heb het ontiegelijk warm, er komen geen leuke liedjes op de shuffledinges van mijn mp3speler – is de terugweg echter (vaak) heerlijk.

Op de terugweg zweef ik, zeker als het donker is. Ik heb energie (’s ochtends ben ik pas vanaf een uur of tien aanspreekbaar), ik heb geen haast en mijn benen trappen als een malle, zonder enige moeite. Mijn wangen zijn koud, op een prettige manier, maar voor de rest is mijn lichaam warm – niet te warm. De shuffledinges van mijn mp3speler speelt alleen leuke, uptempo liedjes. Overal branden lichtjes en stiekem kijk ik bij huizen naar binnen. Het heeft iets gezelligs. Bovendien is het lekker rustig op de weg, dat scheelt ook heel veel. Fietsen is nog gezond ook. En sneller dan de bus. En milieuvriendelijker.

En dat is waarom fietsen leuk is.

(ik beloof dat ik in ieder geval de komende week niet meer over fietsen zal bloggen, want anders vrees ik dat ik mijn blognaam moet veranderen in Laura fietst).

Oma Laura


Of ik word een oma met een knotje in. Kan ook. En ik had geen grijze pruik, dus dan maar een kinderlijke tekening.

Ik heb geen kinderen, laat staan kleinkinderen. Ik bedoel, ik ben twintig. Maar dat verandert niets aan het volgende: ik zou graag oma willen zijn.

Ik zie het al helemaal voor me. Ik ben de gekke oma (de andere oma is strenger, dus dat maakt mij automatisch de leukste). Ik bak koekjes met de kindertjes, ik maak taarten, ik hang slingers op ook al is niemand jarig, ik prijs tekeningen en knutsels (dat is geen woord, maar dat maakt niet uit), ik dans mee op J4 of hoe de nieuwe K3 dan ook zal heten. Ik heb grijze krulletjes (maakt niet uit dat mijn haar nu steil is en de kans heeeeeeeeeeeel klein is dat ik als oma krullen heb) en van die comfortabele omaschoenen aan. Een oma met wie je lekker kunt knuffelen. Een schattig omaatje op straat dat je vriendelijke gedag zegt. Een oma met twinkelingen in haar ogen. Oma Laura, dat word ik.

Want zeg nou zelf: kinderen krijgen zal vast leuk zijn (of nou ja, het bevallen lijkt me dan weer geen pretje), maar niet alleen maar.  Je moet die kinderen namelijk ook opvoeden. Als oma hoef je alleen maar leuke dingen te doen. Ik kan de kindjes zoveel snoep geven als ik wil. En als ik ze zat ben, zet ik ze voor de tv (als die er dan nog is). Of ik stuur ze naar hun papa en mama (muwhaha).

Ja, dat lijkt me wel wat, oma zijn. Maar oma word je niet zomaar: daarvoor moet je toch eerst moeder worden. Ik denk dat ik daar nog maar even mee wacht.

Gedicht: de liefde van mijn leven

Laatst beleefde ik een prachtig moment. Ik ontmoette mijn ware Jakob/mijn prins op het witte paard/de ware/de liefde van mijn leven. Ik heb er een gedichtje over gemaakt. Voor de mensen die weigeren naar bovenstaand plaatje te kijken of in de war raken van de verschillende letters (ik besloot er een mooi geheel van te maken), is hier het gedicht nog een keer:

De liefde van mijn leven.

Hij roltrap op.
Ik roltrap af.
Een glimlach, meer niet.

En zo verdween hij uit mijn bestaan.

(De laatste regel moet dus eigenlijk achter elkaar, maar daar had ik niet genoeg ruimte voor op het vel papier). Voor de mensen die niet zo goed zijn in het begrijpen van een ogenschijnlijk makkelijk gedicht zal ik het even uitleggen.
Een paar dagen geleden was ik op Utrecht Centraal om aldaar de trein naar Den Bosch te nemen voor een interview (en ik ga lekker niet zeggen met wie). Daarvoor nam ik de de roltrap naar beneden. Mensjes kijken is leuk, dus bekeek ik de mensen op de roltrap naast mij, die naar boven ging. En daar was hij: de perfecte man. Ik keek naar hem, hij keek naar mij. Hij glimlachte. Ik glimlachte terug. Het was echte liefde. Helaas gingen onze roltrappen verschillende kanten op en was dat het einde van onze romance.

Maar hij heeft wel mooi mijn dag gemaakt.

Nederland is leuk: vijf redenen

Wij Nederlanders zeuren een partijtje af met zijn allen. Over het weer, de politiek en het verkeer. Daar moet verandering in komen! Daarom zal ik nu vijf redenen geven waarom we blij mogen zijn dat we in dit landje wonen.

1. Het is een welvarend land.
Dit valt niet te ontkennen. De supermarkten liggen vol, we kunnen naar school en de ziekenhuizen zijn goed. Bovendien is er geen oorlog, ook altijd fijn.

2. We hebben lekker eten.
Dan heb ik het niet over de stamppot (tenminste, dat vind ik niet lekker). Nee, heerlijk die drop en stroopwafels! En wat dacht je van de Bossche bollen?

3.. We hebben leuke steden.
Ja, Londen en Parijs zijn mooi. Maar Amsterdam is dat ook. En wat dacht je van Leiden en Utrecht?

4. Er zijn leuke feesten en festivals.
Nogmaals, een klein landje, maar weerhoudt ons dat ervan om een leuk feestje te bouwen? Natuurlijk niet! We vieren Koninginnedag, maar hebben ook festivals zoals Pinkpop en Lowlands en nog veel meer.

5. We hebben onze eigen rare gewoontes.
Eten uit de muur trekken. De schooltas aan een vlagstok hangen als iemand geslaagd is. Sinterklaas. En nog veel meer!

Waarom ben jij blij dat je in Nederland woont?