Posts tagged ‘literatuur’

december 2nd, 2014

Studeren op je 19e vs studeren op je 23e

Op mijn 19e begon ik na de middelbare school aan de studie Literatuurwetenschap in Leiden. Voornamelijk vanwege de alliteratie (‘Hoi, ik ben Laura en ik studeer Literatuurwetenschap in Leiden, want ik houd van lezen.’), nou oké vooruit, ook omdat het me een leuke studie leek.
En het was ook een leuke studie. Maar toch is het zoveel anders nu ik 23 (!!!) ben en bezig ben met een pre-master Wijsbegeerte, wat ook uit allemaal bachelorvakken bestaat. Laten we de verschillen eens op een rijtje zetten (‘Kom, laten we het niet doen.’ ‘Houd je mond joh, flapdrol’).

Studeren op je 19e:
– Alles is spannend! De studie (ik begrijp echt niets van dit vak en oh mijn god, ik moet zoveel voor het tentamen weten en oh mijn god, ik moet zoveel papers schrijven en oh oh oh mijn god), de studiegenoten (oh nee, sociaal contact!), de stad (shit, ik ben alweer verdwaald), maar vooral de toekomst (hoe gaat het in godsnaam ooit goed komen?)
– Minstens elke week een paniekaanval, omdat ik er niets van snap.
– Ik voel me zo’n ontzettende loser. Ik word omringd door superduperslimme nerds die alles weten, terwijl ik constant met een vraagteken op mijn voorhoofd rondloop.
– Mensen zeggen: ‘Wat kun je er eigenlijk mee, Literatuurwetenschap?’ ‘De daklozenkrant verkopen.’ ‘Oh nou ja, je hebt nog even.’ (‘Om te switchen’ zeggen ze erna in hun hoofd).
– Al mijn oude klasgenoten doen één of andere vage studie, of het nou Flappendrollenkunde is of Elektrische Flapdrolwetenschap.
– Studeren op je 19e is leuk.

Studeren op je 23e:
– Beginnen aan een studie? Been there, done that. Studiegenoten? Soortgenoten bedoel je. De toekomst? Ehm ja, ik heb in ieder geval iets meer hoop dat het goed gaat komen, maar houd voor de zekerheid maar een baantje bij de McDonald’s voor me vrij.
– Ik denk dat ik het snap. Totdat ik bij het college aankom.
– Ik behoor tot de superduperslimme nerds die alles weten (oké grapje, I wish, maar het vraagteken op mijn voorhoofd is weg).
– Mensen zeggen: ‘Wat kun je er eigenlijk mee, filosofie?’ ‘Ik ga hier niet eens antwoord op geven.’ ‘Nou… Succes dan maar…’
– Al mijn oude klasgenoten zijn afgestudeerd en werken, op de paar losers na zoals ik die uitloop heeft.
– Maar studeren op je 23e is leuker.

januari 8th, 2014

De Cirkel

Voor kerst kreeg ik het boek De Cirkel van Dave Eggers en wow, jongens, wat een boek is dat. Het zet je heel erg aan het denken en is daarnaast ook dusdanig spannend dat je het liefst alle 445 pagina’s in één dag zou uitlezen.

Een korte samenvatting: Mae mag gaan werken bij de Cirkel, het machtigste internetbedrijf van de wereld. Dit bedrijf heeft ervoor gezorgd dat iedereen slechts één online identiteit heeft en heeft nog meer plannen in petto. Welke? Lees het boek maar!

Gedachten naar aanleiding van dit boek: word ik wel eens op mijn vingers getikt dat ik teveel bezig ben met mijn telefoon, is dat in dit boek allemaal nog een stapje erger. Ben je ergens naar toe geweest (al is het maar de sportschool of een bezoekje aan je oma), dan móet je het delen met je volgers. Het liefst met foto’s en een paar tings (soort van berichten) en als het kan ook een video. Wat als iedereen je kan opsporen, omdat er overal camera’s zijn? Wat als je hier allemaal niet aan wilt meewerken, maar je wel moet?

Het boek geeft een beeld van hoe de toekomst zou kunnen worden. Waarbij niet alleen de NSA weet dat jij gegoogeld hebt op ‘zwangerschapsverschijnselen’, maar de hele wereld dat kan zien. Waarbij die ene sexy foto die je maakte voor je scharrel nooit verwijderd kan worden. Waarbij je altijd weet waar iedereen is.

Natuurlijk hoeft het niet zo te zijn in de toekomst. Maar het zet je wel aan het denken. Is het echt nodig om van elk aspect van je leven een foto te maken (hallo Instagrammers)? Waarom whatsappen met je vriendin als je ook kunt bellen of beter nog: elkaar in real life kunt zien. Is privacy op het internet überhaupt mogelijk?

Het is geen boek om vrolijk van te worden, maar ik kan het jullie sowieso aanraden. Het zet je in ieder geval aan het denken en wellicht plaats je minder vaak Instagramfoto’s van je havermoutontbijt (ik hoop het!).

augustus 6th, 2013

De citatenoogst (5)

De afgelopen tijd en ook daarvoor en ook daarvoor etc. heb ik boeken gelezen (‘Dat meen je niet.’ Ja echt waar). En in die boeken staan dingen (‘Nu ga je te ver.’) en sommige citaten wil ik met jullie delen.

1. Connie Palmen – I.M.

Heel mooi boek over een liefde die ik niet goed kan begrijpen, maar daarom des te interessanter is.

Schrijvers, acteurs, entertainers, dansers, dichters en hoeren, ze begeven zich allemaal op het immense podium waar de wet van het alsof regeert. Ze doen dit omdat alleen het alsof hun de mogelijkheid biedt om de waarheid te zeggen. Op het podium van de fictie is de onthulling van de waarheid niet bedreigend of teleurstellend, want fictie maakt de schrijver en de speler onaantastbaar, juist omdat ze de pretentie van de waarheid hebben laten varen. 

Veel stukken gaan ook over het schrijven zelf, waaronder deze. Ik had hier nooit over nagedacht, maar het is wel zo. Je kan als schrijver doen alsof en dat is het fijne eraan.

2. Toine Hermans – Op zee

Dit is echt een geweldig boek. Het is heel simpel geschreven, maar toch zit er een diepere laag achter. Bovendien wordt het boek ondersteund door hele mooie tekeningen. Een aanrader!

Maria is een stevig kind. Ik heb haar niet vaak angstig gezien. In elk geval kent ze geen volwassen angst, die kan knellen om je hoofd. Kinderangst is anders. Die is eenvoudig te verjagen. Als een lamp die je aan- en uitknipt; je zingt een liedje of verzint een verhaal, dan moet ze lachen en slaapt ze in.
Echt bang word je later pas. 

Dit zette me aan het denken over hoe ik vroeger was. Inderdaad kun je als kind wel bang zijn, maar als volwassene is bang zijn heel anders, meer realistisch. Het gaat niet zomaar weg.

3. John Green – The fault in our stars

Ik was natuurlijk de laatste persoon op aarde die een boek van John Green las, maar ik heb het gedaan. En ik heb er absoluut geen spijt van. Ik wil meer lezen!

AUTHOR’S NOTE

This is not so much an author’s note as an author’s reminder of what was printed in small type a few pages ago: This book is a work of fiction. I made it up.
        Neither novels or their readers benefit from attempts to divine whether any facts hide inside a story. Such efforts attack the very idea that made-up stories can matter, which is sort of the foundational assumption of our species.
        I appreciate your cooperation in this matter. 

Dit staat in het begin van het boek en daar ben ik heel blij mee. Het heeft iets te maken met mijn scriptie en ik ga dit waarschijnlijk ook als motto gebruiken. Maar daar horen jullie wel meer over als hij af is!

4. Tessa de Loo – Verraad me niet

Ik las dit boek en dacht in eerste instantie dat ik een kinderboek/young adult-boek aan het lezen was. De taal is eenvoudig en het verhaal ook. Wat het echter leuk voor mij maakte, waren de filosofisch-achtige gedachten die erbij zaten. Deze komen overigens van een jongen van dertien.

Maar was het niet beter het wel te weten? Dat was de grote vraag die zich aan hem opdrong. Was het beter een waarheid te kennen die je ongelukkig maakte, dan tevreden te leven in bedrieglijke onwetendheid? Dit filosofische vraagstuk ging ver boven zijn macht en hij wierp zich van zijn ene zij op de andere zonder een antwoord te vinden.

Dat is een lastige. Zelf denk ik dat ik liever voor het eerste ga. Het is vreselijk om er later achter te komen dat iemand tegen je heeft gelogen.

Die vanzelfsprekendheid waarmee hij zich altijd aan de slaap had overgegeven, was spoorloos verdwenen. Er stond nu een wachter aan de poort van slaapstad, die streng selecteerde wie naar binnen mocht en wie niet. Meestal waren het vooral oude en zieke mensen die niet toegelaten werden, maar sinds kort wist Michiel dat er een derde categorie was, die van de tobbers. 

En deze, omdat hij zo herkenbaar is. Piekeren is niet fijn.

Stuk voor stuk aanraders, dus hoppa, lezen jij!

juli 7th, 2013

Laura’s shoplog: met H&M, Vero Moda en andere meuk die iedereen koopt

20130707_143311

Grapje, het zijn geen kleren.
Grapje, ik vind H&M en Vero Moda geen meuk, want ik draag het zelf ook.
Grapje, het is een… boekenshoplog! Jeeeeeeej!

Goed, ik ging dus naar de boekenmarkt in Dordrecht en het was bloedverstikkend heet en ik ben bijna gesmolten, maar ik en mijn boeken hebben het overleefd.

Hierboven zien jullie dus de boeken. Ja, dat zijn nou boeken, kinderen. Nee, BOEK-EN, niet e-books. Het is allemaal Nederlandse literatuur en het zijn vooral (semi)klassiekers die iedereen gelezen moet hebben én een boek voor 10+ van Toon Tellegen. Ik denk dat ik wel aan die eis voldoe.

Maar het meest prachtige is natuurlijk dit:

20130707_143404

Eindelijk heb ik hem! Eindelijk ben ik een volledig ingeburgerde, geaccepteerde Oegstgeestenaar/Oegstgeestenees/Oegstgeester! Mijn leven is compleet!

(oké, ik moet hem wel eerst nog even lezen)

september 14th, 2012

What is life but a dream?

Stel je eens voor, het is 4 juli 1865. Jij, een toevallige passant, ziet een bootje voorbijvaren. In dat bootje zitten twee mannen en drie kleine meisjes. Eén van die mannen, Lewis Carroll vertelt een verhaal over een meisje dat zich verveelt en op zoek gaat naar avontuur. Alice, de middelste van de drie zusjes, vindt het verhaal zo leuk  dat ze Lewis opdraagt het op te schrijven. Drie jaar later gebeurt dat en dan komt Alice in Wonderland uit (goh, naar wie zou dat toch vernoemd zijn?). In 1871 verschijnt het tweede deel: Through the Looking-Glass.

Dat is het verhaal van het boek Alice’s Adventures in Wonderland, een Engelse klassieker. Velen van jullie hebben waarschijnlijk de tekenfilm gezien, die de twee verhalen door elkaar schudt of anders wel de Tim Burtonfilm die daar een vervolg op maakt. Maar waarschijnlijk heb je het boek niet gelezen. En dat is stom. Want het is echt een geweldig boek (of: het zijn geweldige boeken, want eigenlijk zijn er dus twee delen). Het zit vol met versjes, grappen, zinnen die je aan het denken zetten en rare figuren. Niet overtuigd? Hier volgen een aantal geweldige citaten:

***

‘Take some more tea,’ the March Hare said to Alice, very earnestly.
‘I’ve had nothing yet,’ Alice replied in an offended tone, ‘so I can’t take more.’
‘You mean you can’t take less,’ said the Hatter: ‘it’s very easy to take more than nothing.’

***

‘I know what you’re thinking about,’ said Tweedledum: ‘but it isn’t so, nohow.’
‘Contrariwise,’ continued Tweedlebee, ‘if it was so, it might be; and if it were so, it would be; but as it isn’t, it ain’t. That’s logic.’

***

‘I can’t believe that!’ said Alice.
‘Can’t you?’ the Queen said in a pitying tone. ‘Try again: draw a long breath, and shut your eyes.’
Alice laughed. ‘There’s no use trying,’ she said: ‘one can’t believe impossible things.’
‘I dare say you haven’t had much practice’ said the Queen. ‘When I was your age, I always did it for half an hour a day. Why, sometimes I’ve believed as many as six impossible things before breakfast.’

***

‘I see nobody on the road,’ said Alice.
‘I only wish I had such eyes,’ the King remarked in a fretful tone. ‘To be able to see Nobody! And at that distance too! Why, it’s as much as I can do to see real people, by this light!’
(…)
‘Who did you pass on the road?’ the King went on, holding out his hand to the Messenger for some more hay.
‘Nobody,’ said the Messenger.
‘Quite right,’ said the King: ’this young lady saw him too. So of course Nobody walks slower than you.
‘I do my best,’ the Messenger said in a sullen tone. ‘I’m sure nobody walks much faster than I do!’
‘He can’t do that,’ said the King, ‘or else he’d have been here first.’

***

En de laatste strofe van het gedicht dat op de laatste pagina stond (wat je misschien ook wel een mise en abyme is):

Ever drifting down the stream –
Lingering in the golden gleam –
Life, what is it but a dream?

Dus waar wachten jullie nog op? Lezen dat boek!

september 2nd, 2012

Oh, ik ben toch zo nieuwsgierig naar wat Laura op vakantie gelezen heeft

Nou, dat komt goed uit, want toevallig gaat dit blogje over de boeken die ik op vakantie heb gelezen. Zoals jullie misschien al weten door mijn vakantieblogje heb ik in totaal acht boeken gelezen. Hieronder een overzicht met mijn oordeel, wellicht nog een paar tips voor jullie!

Maarten ’t Hart – Een vlucht regenwulpen.
Ik vond dit boek een beetje lijken qua stijl op ‘Blauwe maandagen’ van Arnon Grunberg (maar dan andersom eigenlijk, want die van Grunberg is natuurlijk later geschreven): enorm deprimerend. Hoofdpersoon is een zielige man die eigenlijk niks lukt en vooral in de liefde presteert hij niet. En wat er nou eigenlijk gebeurt in het boek? Niet zoveel. Maar omdat er soms nog interessante observaties in zaten, heb ik het toch geen minnetje gegeven.
Laura’s oordeel:

Ann-Marie MacDonald – Laten wij aanbidden.
Oooooh jongens, wat een heerlijk boek! Het vertelt over een familiegeschiedenis en eigenlijk is er met elk familielid wel iets raars aan de hand. Hij is ook lekker dik (meer dan 600 pagina’s) en ik wilde steeds maar doorlezen en dat is natuurlijk een goed teken. Echt een aanrader als je van familiegeschiedenissen houdt en een goed boek voor de vakantie, omdat het niet al te zwaar en ingewikkeld is, maar ook niet zo luchtig als een chicklit oid.
Laura’s oordeel: ++

Miki Sakamoto – De eeuw van de kersenbloesem.
Miki Sakamato vertelt hierin eigenlijk het levensverhaal van haar Japanse grootmoeder en diens familie.  Erg interessant om op deze manier meer van de Japanse cultuur en geschiedenis te leren. Het is echter zonder al teveel emotie geschreven, dat had naar mijn idee het verhaal wel beter kunnen maken.
Laura’s oordeel: +.

Lulu Wang – Het lelietheater.
Volgens mij is deze door één van jullie aangeraden, maar ik heb geen idee meer door wie. Maar in ieder geval: bedankt, want ik vond het een goed boek! Ook hier leer je van, namelijk over China tijdens Mao’s Culturele Revolutie. Goed boek met een mooie wisselwerking tussen emoties en spanning.
Laura’s oordeel: +.

Lewis Carroll – Alice in Wonderland.
Hier komt nog een apart blogje over (ook met ‘Through the looking-glass’), maar oooooh, geweldig boek natuurlijk. MOET je gelezen hebben.
Laura’s oordeel: ++.

Lewis Carroll – Through the looking-glass.
Daar geldt hetzelfde voor: ook weer geweldig. En wat kun je mooie citaten halen uit deze boeken, echt waar! Maar goed, meer hierover later dus.
Laura’s oordeel: ++.

Jhumpa Lahiri – The namesake.
Mijn broer had dit boek meegenomen en ik mocht het lezen. Het gaat over Gogol, wiens Indiase ouders naar Amerika zijn verhuisd. De hoofdpersoon heet dus Gogol (naar de Russische schrijver Nikolai Gogol), maar is daar alles behalve tevreden mee. Ook weer een goed boek (het begint bijna saai te worden haha) en een aanrader!
Laura’s oordeel: +.

Haruki Murakami – 1q84, boek 1.
Murakami is echt één van mijn lievelingsschrijvers. Er is altijd iets geks aan de hand tussen werkelijkheid en schijn bij hem en daar houd ik wel van. Deze serie had ik echter nog niet gelezen, maar ik ben er dus mee begonnen en jongens: ga het lezen! Er zijn drie delen en ik heb nu een groot probleem, want ik wil heeeeel graat deel 2 en 3 lezen (het is namelijk erg spannend), maar in de bibliotheek zijn die uitgeleend en als arme student heb ik er natuurlijk geen geld voor. Huilerdehuil.
Laura’s oordeel: +. 

Oftewel: een goede score! De meeste boeken die ik gelezen heb tijdens mijn vakantie zijn aanraders, dus zet ze maar op je boekenlijstje. Hebben jullie ondertussen nog andere aanraders voor mij?

augustus 14th, 2012

Trein/koffie/leesboek


Mijn koffieboek.

Ik studeer Literatuurwetenschap. Ja, dat heb ik pas honderd keer verteld, maar toch. Logischerwijs moet je voor je studie veel lezen en houd je dus ook van lezen (raar dat mensen dat dan alsnog vragen en het dan niet als retorische vraag bedoelen). Ik zal jullie een inzicht geven in mijn leesgewoonten.

Allereerst is het soort boeken dat ik lees veranderd sinds ik studeer. Ik merkte dat vooral op het boekenfestijn in Rotterdam en de boekenmarkt in Dordrecht (allebei aanraders!). Ik grijp eerder naar ‘echte’ literatuur (ligt eraan of je gelooft in het verschil tussen hoog en laag en dus tussen literatuur en Literatuur) dan ‘gewone’ romans. Ook een beetje omdat ik soms het gevoel heb dat ik bepaalde boeken gelezen moet hebben, maar vooral omdat het meer een uitdaging is. Niet dat ik zo’n boek helemaal ga analyseren, maar ik lees toch wel anders nu ik deze studie doe.

Goed, met één boek lezen red je het natuurlijk niet. Nee, gemiddeld lees ik drie boeken tegelijkertijd.
‘Ben je gek ofzo?’
Ja.

Allereerst een treinboek. Volgend collegejaar is dat natuurlijk een stuk minder, omdat ik in Oegstgeest woon, maar de afgelopen jaren moest ik twee uur heen en twee uur terug reizen voor college. Uit het raam staren word je ook wel zat en bovendien is lezen leuk. Dus lees ik in de trein (en in de metro en in de bus). Mijn treinboek is meestal een boek dat ik moet lezen voor mijn studie (literatuur bedoel ik dan, geen theoretisch boek). Qua concentratie gaat het eigenlijk uitstekend, ik kan me goed afsluiten van geluiden en dergelijke wanneer ik eenmaal in het boek zit.

Zoals jullie misschien weten, hebben wij een koffieritueel. Ik neem dan altijd mijn koffieboek mee (ook al drink ik thee). Een koffieboek is geen zware literatuur, maar iets luchtigs zoals een columnbundel. Kleine stukjes die snel gelezen kunnen worden. Momenteel is mijn koffieboek ‘Wij zijn ons brein’ van Dick Swaab, maar eigenlijk is dat geen goede, want zo luchtig is die niet.

Als laatste heb ik dan een heus leesboek. Meestal iets van literatuur. Eens in de zoveel tijd leen ik boeken bij de bibliotheek (ik ben een arme student, dus ik kan niet anders en bovendien is de bibliotheek een leuke plek) en dat is dus voor deze taak. Het leesboek lees ik achter mijn bureau of op bed.

Dus voortaan niet meer gek opkijken als iemand zegt een koffieboek of iets dergelijks te hebben. Ik heb het immers ook, dus het is heel normaal.

juli 20th, 2012

Waarom het niet erg is dat je Harry Potter al tachtigduizend keer gelezen hebt

Ik heb het al eerder gehad over de boeken die ik voor het vak Wereldliteratuur moest lezen. Eén van die boeken was ‘Rachels Rokje’ van Charlotte Mutsaers, een zogeheten postmodernistisch boek. Postmodernisme is een literaire stroming die vanaf de jaren tachtig in Nederland opkwam.

Eén van de gedachten hiervan was dit: elke lezing van een tekst is onderhevig aan de context. De context is veranderlijk. De betekenis van een tekst is dus altijd afhankelijk van de context.

Wat houdt dat nou precies in? Elke tekst heeft verschillende contexten. Zo kun je je bijvoorbeeld richten op het man-vrouwbeeld wat in de tekst naar voren komt, de historische situatie of juist meer op tekstniveau ernaar kijken en je op de vertelinstantie richten.

Maar buiten dat heeft het ook te maken met jezelf. Stel, je leest een boek nu. Over vijf jaar lees je hem weer. Maar jij bent dan niet meer dezelfde persoon (natuurlijk deels wel, maar ook deels niet). Misschien zit je nu in een verdrietige periode van je leven en ben je over vijf jaar juist heel gelukkig. Andere dingen zullen je dan opvallen in het boek. En sowieso, je leest hem voor de tweede keer, dus het verhaal weet je meestal nog wel. Waarschijnlijk kijk je nu meer naar de details.

En dat is wat lezen zo mooi maakt. Dat je een boek (bijvoorbeeld Harry Potter, geef maar toe dat jij die ook meer dan vijf keer hebt gelezen, alle boeken!) heel vaak kunt lezen en dat je het toch niet zat bent.

Dus sta op ga zitten en leest!

juli 12th, 2012

‘Waarom zou een wonder geen wonder zijn alleen omdat een ander het niet ziet?’

Ik was bij de bieb geweest om boeken te halen (goh). En toen las ik opeens een geweldig boek.

Dat boek is Een schitterend gebrek van Arthur Japin. Het enige wat ik eerder van hem gelezen had, was een boekengeschenk (kan dat?) over kleine mensen (en dan bedoel ik echt echt echt kleine mensen).

Het verhaal gaat over de eerste liefde van Giacomo Casanova, Lucia geheten. We volgen het verhaal vanuit haar en ooooooh, wat is het mooi geschreven, jongens. Nu vind ik liefde als onderwerp voor een boek sowieso wel leuk (en dan heb ik het niet over chicklits), maar jeetje. Het is absoluut niet cliché geschreven en ik wilde steeds doorlezen. Er zit een zekere onderhuidse spanning is, maar het ligt er niet zo dik bovenop als in een thriller bijvoorbeeld. Als ik dan toch een minpuntje zou moeten noemen, dan was het dat ik het in het begin niet helemaal volgde. Er is namelijk het verhaal van de jonge Lucia en de oude Lucia. Maar dat wordt na verloop van tijd duidelijk en nou ja, eigenlijk hoort dat wel bij het boek.

Dus: gaat hem lezen, allen! Ik vond hem zo goed dat ik hem een ++ heb gegeven en dat is zeldzaam. Ben je nog niet overtuigd? Hier een paar mooie citaten uit het boek:

– ‘Waarom zou een wonder geen wonder zijn alleen omdat een ander het niet ziet?’
– “Ik ben verliefd op je. (…) daarom moeten wij elkaar niet meer onder ogen komen. (…)’
Ik heb dorst dus ik drink niet.
Ik heb honger dus ik vast.’
– ‘U hebt gestudeerd. Ik ben maar eenvoudig. Toch ben ik een stuk slimmer, want ik weet dat liefhebben geen ziekte is.’

Hup, lezen dus!

mei 26th, 2012

Wereldliteratuur: mijn tips

In het eerste en tweede jaar van Literatuurwetenschap in Leiden heb je een vak dat wereldliteratuur heet. Het is één van mijn lievelingsvakken, want je moet namelijk elke week een boek lezen! Elke docent heeft één of meerdere boeken uitgekozen en gaat specifiek over dat boek een college geven. Wat ik vooral leuk vind, is dat je zo boeken leert kennen die je normaal nooit zou lezen. Het college kunnen jullie niet meer bijwonen, want dat is afgelopen, maar ik kan natuurlijk wel vertellen welke boeken ik het leukst vond. Dus als je nog boeken zoekt, hieronder mijn tips.

Harriet Beecher-Stowe – Uncle Tom’s cabin.
Het verhaal: Dit speelt zich af in Kentucky, Amerika ten tijde van de slavernij. Verschillende personages worden gevolgd, waaronder ome Tom, die verkocht wordt door zijn vriendelijke eigenaar vanwege financiële problemen.
Waarom lezen: Dit is zo’n klassieker die iedereen wel kent, maar niemand gelezen heeft. Maar dat moet je dus wel doen! Zelf weet ik niet zoveel over slavernij, maar dit boek geeft er een inzicht in. Wat ook interessant is om te weten, is dat het geschreven is naar aanleiding van een wet in Amerika in de noordelijke staten. Die maakte het strafbaar voor blanke mensen om hulp te bieden aan gevluchte slaven.
Waar op te letten: de representatie van de slaven (wordt het stereotype van zwarten ontkracht of bevestigd?)

Ingrid Jonker – Ik herhaal je.
De gedichten: dit is een gedichtenbundel van misschien wel de bekendste Zuid-Afrikaanse dichteres (de film Black Butterflies met Carice Houten gaat over haar leven). Ingrid Jonker komt als kind uit een gebroken gezin (haar vader verliet haar moeder) en heeft daar veel moeite mee gehad. Haar leven was zwaar en dat wordt vooral duidelijk door het einde ervan: Ingrid komt in psychiatrische klinieken terecht en pleegt uiteindelijk op 31jarige leeftijd zelfmoord. De gedichten in deze bundel gaan onder andere over mannen en haar jeugd. Het bekendste gedicht is misschien wel ‘Die kind (wat doodgeskiet is deur soldate by Nyanga)’. In 1994 droeg Nelson Mandela dit gedicht voor bij de opening van de eerste democratische vergadering.
Waarom lezen: omdat het geweldige gedichten zijn! Bijvoorbeeld deze regel uit het gedicht ‘Herfsoggend’ (herfstochtend): Oggendstrale verwarm die kamer soos
goue eekhorinkies op soek na verborge geheime
(Ochtendstralen verwarmen de kamer als
gouden eekhoorntjes op zoek naar verborgen geheimen)
.
Nog niet overtuigd? Lees ‘Die kind (wat doodgeskiet is deur soldate by Nyanga)’ en ‘Ik herhaal je’.
Waar op te letten: bij ‘Die kind’ op de herhaling en groei. Bij ‘Ik herhaal je’ de rol van de herhaling, aanwezigheid en afwezigheid. Maar er zijn natuurlijk nog meer dingen, maar die mag je zelf uitzoeken haha.

Charlotte Mutsaers – Rachels rokje.
Het verhaal: dit is een postmodernistisch boek, dus moeilijk samen te vatten. Maar zoals een eerstejaars tijdens het college zei: meisje wordt verliefd op leraar (en nog veel meer).
Waarom lezen: ooooh, deze stijl is zo geweldig he. Helaas heb ik hem van de bieb geleend, dus ik kan niet citeren, maar echt. Sowieso het feit dat het boek niet opgedeeld is in hoofdstukken, maar in plooien (zoals van een rokje). Ook wordt er veel met taal en betekenis gespeeld, wat heel interessant is. De stijl en humor is heel apart, het valt niet uit te leggen, maar voordat je hem koopt, lees er dan een stukje in, want niet iedereen kan het waarderen.
Waar op te letten: taalspel, er worden nieuwe associaties bedacht bij woorden. Ook ideologie speelt een belangrijke rol en politiek.

Arundhati Roy – The god of small things.
Het verhaal: dit speelt zich af in India en gaat over een familie die te maken heeft met een vervelend geheim. Meerdere personages worden gevolgd, waaronder de tweeling Rahel en Esthappen.
Waarom lezen: weer zo’n geweldig boek! Je leert over een andere cultuur, maar dat is niet alles. Ik vind de stijl ook heel leuk (grappig op een pijnlijke manier) en het is zelfs een beetje spannend, omdat je nog niet weet wat het geheim is. Ga het lezen, alsjeblieft!
Waar op te letten: trauma, de wet (het kastenstelsel in India is opgeheven, maar bestaat officieus nog wel) en de invloed van (de)kolonialisme.

Marjane Satrapi – Persepolis.
Het verhaal: gebaseerd op het leven van Marjane Satrapi, die opgroeit in Iran na de Islamitische revolutie. Op een gegeven moment emigreert ze naar het westen, maar uiteindelijk keert ze toch weer terug naar Iran.
Waarom lezen: het is een graphic novel (een roman in stripvorm, simpel gezegd)! Dat is weer wat anders dan een boek met letters. Ook hier is weer het interessante dat je leert over een andere cultuur.
Waar op te letten: het verschil tussen het kinderlijke van de tekenstijl en het complexe verhaal.

Ornela Vorpsi – Het land waar je nooit sterft.
Het verhaal: het speelt zich af in Albanië, een land waar weinig over bekend is. Vroeger was Albanië een communistische staat, maar tegenwoordig is het een democratie. Het is vanuit het perspectief van een meisje geschreven.
Waarom lezen: oké, het wordt een beetje saai, maar juist: weer omdat het een andere cultuur is. En zeker Albanië, een land waar ik eigenlijk helemaal niets over wist. Verder is de manier van schrijven prettig en voor sommigen een voordeel: het is niet zo’n dik boek (hooguit 150 pagina’s en dat nog niet eens).
Waar op te letten: de invloed dat het communisme had op mensen.

Dit is ongeveer de helft van de boeken die we moesten lezen, maar wel die ik het leukste vond. Hopelijk hebben jullie wat aan mijn tips! Helaas was dit het laatste jaar dat ik dit vak had :(

Oh en als jullie één van de boeken gelezen hebben of willen lezen en college-aantekeningen erover willen hebben, roept u maar! (of mailen, dat is misschien handiger)