Archive for oktober, 2012

oktober 31st, 2012

Liefdeslessen van tante Laura: introductie plus een paar vragen

Hallo lieve lezers van Lauradenkt.nl!

Mijn naam is tante Laura en ik ben zoals ze zeggen al een oude vos die zijn streken nog niet verloren is. In de zestig jaren dat ik rond loop op deze aarde heb ik al veel meegemaakt op het gebied van de liefde. En waarom zou ik die kennis niet met jullie delen? Ik heb namelijk gemerkt naar aanleiding van vorige liefdesblogjes dat jullie daar wel behoefte aan hebben.

De komende tijd zal ik jullie tips geven, zoals ik dat al eerder over online daten online daten bijvoorbeeld heb gedaan, maar ik ben er ook om vragen te beantwoorden. Dus heb je een brandende vraag in de trant van ‘Ik heb hand in hand gelopen met een jongen. Ben ik nu zwanger?’, stel hem dan! Mijn antwoorden zijn altijd juist, dus volg mijn advies en dan komt het helemaal goed.

Heel toevallig heb ik al een paar vragen binnen gekregen, die ik dan ook meteen zal beantwoorden. Lees ze goed, misschien steek je er nog wat van op!

Diederikje: ‘Ik heb altijd ruzie met m’n vriendin over wie moet afwassen, stofzuigen, schoonmaken, boodschappen doen, koken, wassen, strijken en het vuil moet wegbrengen. Tante Laura, vindt u ook niet dat ik lekker lui op de bank mag zitten met een biertje in de hand terwijl zij haar taken uitvoert?’
Oh oh, Diederikje toch. Jij snapt er duidelijk niets van. Vrouwen zijn de baas. Jíj moet afwassen, schoonmaken, boodschappen doen, koken, wassen strijken en het vuil wegbrengen, zij niet. Oh en vergeet niet om drinken voor haar in te schenken en chocolade te geven.

V3rL3guHj0nGuhh: Ik heb een oogje op een vriendin van een vriendin, maar zij kent mij nog niet. Hoe moet ik het aanpakken? 
Voeg haar toe op Facebook, vraag haar nummer via die vriendin van je, zoek uit waar ze woont en: stalken maar. Op een gegeven moment MOET ze wel ja zeggen op de vraag of ze met je op date wil.

Anoniempje: Lieve tante Laura, mijn vriend kietelt me als ik naast hem in slaap probeer te vallen. Ik vind het heel vervelend, en zeg dat ook, maar hij houdt niet op. Wat moet ik doen? -xxx-
Er zit niets anders op: zijn arm eraf hakken.

Piet: Wat is de beste plek om iemand ten huwelijk te vragen?
Als jullie op de bank Boer zoekt vrouw/the Voice/GTST aan het kijken zijn (‘Schatje, ik wil je wat vragen.’ ‘Sssssst, het wordt net spannend.’).

Dus kom maar op met die vragen!

oktober 30th, 2012

En vandaag in Pauw en Witteman: LAURADENKT!!!


Ik ben zo famous.

Afgelopen maandagavond was het zo ver: ik ging met mijn minor naar Pauw en Witteman. Allereerst kregen we een rondleiding in de regiekamers (zie de foto). Als je tv kijkt, denk je er niet over na dat er zoveel mensen achter zitten. Regie, licht, geluid, er is veel voor nodig bij zo’n programma. Daarna moesten we weer naar het café om de tijd te verdoen met celebrity-spotten (althans dat deed ik): ‘Heeft die man een pak aan omdat hij ergens bekend van is of is het een random iemand?’ Daarna bleken we al de studio in te mogen en natuurlijk waren wij weer als laatsten dus kregen wij de slechtste nooitinbeeldplekken. Ik snap het wel dat ik niet zo vaak in beeld was, want dat is natuurlijk heel afleidend, dan denkt iedereen: ‘OH MIJN GOD, LAURADENKT IS OP TV.’
Maar toch.

Het was een bijzondere uitzending, want Rutte en Samsom waren er namelijk. Het is heeeeeel raar om die twee mannen in het echt te zien, nadat je ze zo vaak op tv hebt gezien. En je komt nog eens wat te weten (ik zat achter Samson, vandaar veel dingen over hem):
– Samsom is echt klein (hoor wie het zegt) in vergelijking met de andere heren dan.
– Samsom had een te korte broek aan.
– Samsom had donkerblauwe sokken aan, wat dus matchte met zijn stropdas (wat een fashionista).
– Jeroen Pauw klikt tijdens de uitzending de hele tijd met zijn pen.
– Jeroen Pauw is absurd lang.
– Pauw en Witteman moeten een kleedkamer delen. Matthijs van Nieuwkerk heeft er wel eentje voor zichzelf en die zit twee deuren verder.
– De studio (ook die van De Wereld Draait Door) is écht veel kleiner dan je denkt.
– Ik moest bijna niezen tijdens de uitzending, maar ik kon het inhouden.
– Ik viel ook bijna in slaap, ondanks dat ik koffie had gedronken, vanwege mijn nog steeds durende slaapgebrek.

Ik had gehoopt op een Pfauth-momentje*, maar helaas moesten de mobieltjes uit. Ondanks dat ik niet in beeld was en überhaupt niet als gast aan tafel zat (ik bedoel, dat is toch raar?), was het toch nog een leuke avond!

*Ernst-Jan Pfauth legde met zijn mobieltje een ruzie tussen Paul Witteman en Jan-Peter Balkenende vast, wat in allerlei programma’s kwam en dat heeft er toe geleid dat hij nu een bekende blogger is geworden.

oktober 29th, 2012

Laura’s brieven: Charlotte

Negenenveertig mensen wilden graag een brief van mij ontvangen. Die brieven schrijven is dan ook wat ik de komende tijd ga doen! Het zijn niet alleen bloggers, maar ook onbekenden of familie. Ik stel vragen (nieuwsgierig als ik ben) en zij geven antwoord!

Charlotte

Charlotte is achttien jaar en heeft een blog met de naam ‘sommar svaelja’. Ze houdt heel erg van gedichten en schrijft ze zelf ook (en ze zijn mooi!).


Het is een lange brief, vandaar dat ik deze keer één brief doe in plaats van twee. Maar jeeeej, wat een leuke brief! Sowieso is het briefpapier geweldig, maar de inhoud ook (dus geen zorgen, Charlotte, je brief is net zo leuk en grappig als die van anderen). En ze heeft een goede smaak wat betreft gedichten, maar dat wist ik al. Het zijn alle drie gedichten/dichters die ik zelf ook goed vind. Heel mooi!

Charlotte heeft ook nog vragen aan mij gesteld, die ik even zal beantwoorden.
Ik zou graag nog eens willen liften, is dat gek genoeg denk je?
Ja, dat is gek genoeg, maar ook een beetje gevaarlijk. Ik bedoel, je bent een meisje alleen, ik weet niet of het verstandig is. Misschien kun je samen met iemand gaan? (of klink ik nu te veel als een bezorgde moeder?)

Welke gedichten vind jij het mooist? 
– William Ernest Henley – Invictus (vanwege de kracht die het uitstraalt en dan vooral de regels: I am the master of my fate/I am the captain of my soul).
– Rudyard Kipling – If (straalt net als het vorige gedicht heel veel kracht uit).
– Ingrid Jonker – Ek herhaal jou (voor nadat we het geanalyseerd hebben tijdens college, maar dat is te lang om hier uit te leggen, maar als je het wil horen, zeg je het maar!)
– Toon Tellegen – Waarom schrijf ik (zoooo geweldig, zoals zoveel van Toon Tellegen).

Ben je net zo slordig als je handschrift?
Haha ehm, ik kan wel slordig zijn ja, maar ik ben niet superslordig (kan iemand die beamen alsjeblieft?).

Waarom stuur je deze brief vanaf *woonplaats ouders* en niet vanaf Oegstgeest?
Ik heb het even zwart gemaakt, omdat niet iedereen hoeft te weten waar mijn ouders wonen. Maar ik stuur het vanaf mijn ouders, omdat niet iedereen hoeft te weten waar ik precies in Oegstgeest woon en bovendien is het praktischer. Mijn ouders hebben een scanner en ik niet en het is leuk om te weten dat er brieven op je wachten!

Ben je het niet zat, al die brieven?
Het ontvangen van brieven sowieso niet! Maar het brieven schrijven is soms wel lastig, om vragen te bedenken. En ik heb het nogal druk, dus het komt er meestal niet van en ik schrijf ze alleen als ik bij mijn ouders ben (hier heb ik ook mijn briefpapier enzo en dan kan ik ze dus inscannen).

Bedankt voor je brief, Charlotte, hij is leuk! :)

oktober 28th, 2012

Vijf types die je tijdens het uitgaan tegen komt

Uiteraard ben ik voornamelijk bezig met hele intellectuele dingen zoals studeren en dergelijke, maar soms heb ik ook behoefte aan een avondje dansen. Heel toevallig is het zo dat je tijdens het uitgaan niet alleen bent: je komt allerlei mensen tegen. En mij zijn een aantal types opgevallen die ik met jullie zal delen, want zo ben ik. Maar dat wisten jullie al, overbodige informatie.

1. Eenzame Harry.
Over deze zielenpoot heb ik al eens een keer geschreven. Harry wil heel graag knuffelen op de bank met een lief meisje en hij denkt dat hij die tijdens het uitgaan gaat vinden in plaats van bij de plaatselijke damclub. Vrienden heeft hij niet, dus gaat hij maar alleen. Meisjes aanspreken durft hij echter niet, hij wordt al zenuwachtig als ze hem per ongeluk aanraken bij het voorbijgaan.

2. De slettebak.
Dit meisje vraagt zich twee dingen af: hoe kan ik zo min mogelijk kleding dragen en hoeveel jongens zal ik vandaag weer eens zoenen? Haar foundationlaag is zo dik dat je bang bent dat er scheurtjes in haar gezicht komen als ze lacht. Met haar stiletto’s trapt ze nijdig op je tenen als je niet snel genoeg opzij gaat en waag het niet haar aan te kijken, want dan krijg je haar gemeenste blik te zien (mean girls is er niks bij). Tenzij je natuurlijk een player bent.

3. De player.
Ook deze jongen vraagt zich dingen af, zoals: hoe zorg ik dat dit meisje mij zoent zonder dat ik een drankje voor haar hoef te kopen? En: hoe krijg ik dit meisje zo snel mogelijk mijn bed in en als ik mijn ding gedaan heb er daarna weer zo snel mogelijk uit? De gel-industrie verdient goed aan hem, want hij heeft minstens drie potten gel over zijn hoofd gestort. Zijn v-hals komt tot zijn navel en zit dusdanig strak dat je zijn sixpack kunt zien (die sixpack is dan ook het enige leuke aan hem). Kijk hem ABSOLUUT niet aan als je een meisje bent, want voor je het weet, ben je verwikkeld in een heftige tongwedstrijd.

4. De bejaarde.
Iedereen in de club is tussen de 20 en 35 jaar, maar als je om je heen kijkt, zie je opeens een fossiel staan. Dit is of een oude vrouw die haar rimpels probeert te compenseren met haar decolleté (mislukt altijd)  en op zoek is naar een toy boy of een vies, oud mannetje dat verlekkerd naar meisjes met blote benen kijkt. Ik stel voor dat we in clubs niet alleen een minimum leeftijd instellen, maar vooral óók een maximum leeftijd.

5. De gewone medemens.
Dit meisje/deze jongen danst normaal, drinkt wel maar niet teveel, flirt niet al te opzichtig en heeft gewoon een leuke tijd. Helaas zijn deze mensen zeldzaam!

Het gehalte gestoorde mensen is dus aardig hoog tijdens het uitgaan, maar: het is in ieder geval nooit saai.

Tags:
oktober 27th, 2012

Wat ik deze week zoal heb gedaan, waardoor ik dit blogje niet vooruit kon schrijven

Op het moment van schrijven is het 14.29 uur op 27 oktober 2012 en ik moet om 16.45 weg. Ik ben pas rond een onbekend tijdstip dat in ieder geval veel later dan 23.45 uur is terug. Ik moet nog een blogje schrijven voor deze dag. Ik heb had geen onderwerp. Maar daarom ga ik jullie vertellen wat voor belangrijks ik gedaan heb deze week, zodat ik geen blogjes vooruit kon schrijven.

– Ik heb geleerd voor een tentamen.
– Ik heb veel gesogd (‘Ge-wat?’ ‘Ge-facebooktendergelijkeinplaatsvanstuderen.’).
– Ik ben op een langere jongen afgelopen alsof ik zijn meerdere was. (‘Pardon?’ ‘Toneelvereniging.’)
– Ik ging naar de eerste bijeenkomst van het schrijversclubje (bij gebrek aan een originele naam) van Literatuurwetenschap en was zwaar geïntimideerd door eerstejaars die al boeken hebben geschreven en KNAW-prijzen hebben gewonnen. Diezelfde eerstejaars vroegen aan mij: ‘Zit jij in de andere werkgroep?’ Mijn antwoord: ‘Eh nee, ik ben derdejaars.’ ‘Oeps…’ Heel raar, want normaal gesproken schatten mensen me altijd veeeeeel ouder.
– Ik heb studenten op straat gevraagd naar de relatie tussen hen en hun mobiele telefoon.
– Ik ben naar een film geweest over een robot die ik nog leuk vond ook (Robot and Frank, ga hem zien!).
– Er is iets geels op mijn wang geschminkt wat een ster moest voorstellen in combinatie met heel veel glitters, in het kader van het thema ‘Welcome to the future’ van een archeologiefeestje.
– Ik heb twee uur geslapen op een dag.
– Ik heb daarna gewinkeld in Leiden, waar ik een winterjas en laarzen heb gevonden (de fashionblogger in mij is weer blij).
– Ik heb apathisch voor me uit gestaard vanwege slaapgebrek.
– Ik ging naar radio Hoeksche Waard, dat weten jullie nog niet, maar ik doe daar sinds kort vrijwilligerswerk voor. Vorige keer heb ik de regie gedaan en deze keer ook een beetje, toen me plotseling gevraagd werd om ook een paar berichtjes voor te lezen. Oftewel: ik heb mijn radiodebuut gehad! (het ging niet helemaal vlekkeloos, maar dat vergeven de luisteraars me vast wel). Volgende week ga ik weer regie doen, die twee weken daarna ga ik samen met iemand presenteren en daarna (1 december): helemaal alleen (enggggg). Daar horen jullie uiteraard nog over!
– Ik heb voor het eerst mijn handschoenen aangedaan, omdat het zo ikgabijnadoodkoud is.
– Ik heb geluncht met Sunny (Birmse inburgeraar voor wie ik taalcoach bij het Rode Kruis ben en nee, zo heet ze niet echt). En ik heb chocoladekruidnoten voor haar gekocht en nu is ze verslaafd. Gemeen ben ik toch. Ik wilde gewoon een lotgenoot.

Het is nu 14.47 uur. En dit is wat er voor 23.45 uur nog moet gebeuren:
– Gebrek aan slaap opheffen (gaat niet lukken).
– De Sinterklaaslolly die je op de foto ziet opeten. Dit is het belangrijkste.
– Als het even kan iets aan de studie.
– Me omkleden voor een Halloweenfeest ’s avonds. Nee, het wordt geen spannend kostuum. Ik doe een blauw jurkje met sterretjes aan en dan zet ik een heksenhoed op en dan vind ik het wel weer goed!
– Eten bij een vriendin.
– Naar het feestje.

‘Maar Laura,’ zul je misschien zeggen. ‘Je kan toch ook gewoon geen blogje plaatsen?’
Dan, beste lezer, is het wel duidelijk dat je me nog niet goed genoeg kent.

oktober 26th, 2012

Lezen, lezen, lezen

Laatst was er een test in de Pyschologie Magazine om te testen hoe snel je kon lezen. Oh mijn god jongens en meisjes, ik wist wel dat ik snel kon lezen, maar deze uitslag was toch wel dat je denkt van: wat een wonderkind ben ik.

Snel lezen is heel fijn als je Literatuurwetenschap studeert en er semesters zijn waarin je elke week één boek en minstens zes artikelen (die niet in Jip en Janneke-taal zijn geschreven en vaak in het Engels zijn) moet lezen.

Je zou het misschien niet zeggen, maar zo leuk is het niet altijd. Zoals Cruijff niet zou zeggen: elk voordeel heb z’n nadeel.

Ik zat op de middelbare school. Ja, echt waar. Ik ben dan wel een wonderkind, maar ook weer niet zo wonderkindachtig dat ik de gehele middelbare school heb overgeslagen. Ik weet niet meer hoe de situatie precies was, maar ik moest een aantal lessen tijdens Nederlands mijn boek delen met degene naast mij.

Nu is een boek delen met mensen sowieso al irritant. Of het boek zit teveel naar zijn/haar kant, waardoor je op het puntje van je stoel moet zitten om het te kunnen lezen of juist teveel naar jouw kant (maar dan voel je je weer schuldig), maar ja, anders wordt het zo knus. En natuurlijk de vraag van: wie slaat de bladzijde om? Het is net zoals met op het knopje drukken voor een stoplicht: je weet van tevoren nooit of je gezelschap daar juist wel of niet dol op is (ik niet kan ik je alvast vertellen).

Goed, ik zat dus tijdens Nederlands met dat meisje. Onze klas bestond uit dertig mensen. Dit kon geen toeval zijn. Ik was de snelste lezer van de klas (laten we daar maar even vanuit gaan, is goed voor mijn ego) en zij de sloomste. En juist wij zaten naast elkaar. Dit, lieve mensen, is geen ideale situatie.
Na één minuut had ik het gelezen, maar ik zag haar nog naar de eerste regels van de tekst staren. Zucht. Goed, anders las ik het toch nog een keer, dan is ze wel klaar. Eh, nee dus. Ik tikte met mijn vingers op de tafel, gooide er een dramatische zucht uit, maar ze had het niet door. Na tien helse minuten (ik verveel meeeeeeeee) (er waren toen nog geen smartphones) keek ze me aan: ‘Heb je het al gelezen?’
‘JA DUHUH, AL TACHTIGDUIZEND KEER.’ schreeuwde ik. Nou ja, in mijn hoofd dan.

‘Ja maar, Laura, zeikerd, dat is maar één ding.’
Nou nou, beste lezer, ik weet nog wat: boeken meenemen op vakantie. Stel, je gaat twee weken op vakantie. Niet zo’n we gaan bergen beklimmen en alle musea langs-vakantie, maar een beetje zwemmen beetje plaatsjes bekijken beetje relax flex-vakantie. Dan kun je dus niet met een lullig aantal van twee boeken aankomen. Dan moet je minstens je halve boekenkast meenemen, ik althans wel. Mais ce n’est pas possible, want dan heb je ook nog zoiets als ouders die vinden dat de ruimte van de achterbak van de auto voor stomme dingen als kleding enzo beschikbaar moet zijn. Dus mag je maar een beperkt aantal boeken meenemen. In mijn geval: zeven. Nou, ik moest me behoorlijk inhouden mensen. Uiteindelijk heb ik er acht gelezen (mijn broer, die later kwam, had ook nog een boek bij zich), maar het hadden er ook achttien kunnen zijn als ik los had mogen gaan.

Zucht. Het zware leven van een snelle lezer. Gelukkig is het voor het grootste gedeelte van de tijd wél fijn.

oktober 25th, 2012

Laura’s liederenanalyse: pas op, dit Nick en Simon-liedje kan voor braakneigingen zorgen


NIET LUISTEREN!!!

Ach ja, jullie weten inmiddels wel dat ik niet van Volendams kattengejank houd. Misschien niet altijd terecht, maar toen Rianne me aanraadde om dit liedje te luisteren, wist ik het zeker (voor zover ik dat nog niet wist): de palingsound is niet voor mij. Laten we naar de ingenieuze tekst kijken.

Ik wist niets van de liefde, ik was tien 
Maar ik heb nooit meer zo`n mooie meid gezien 
We waren niet te scheiden 
Je woonde maar 2 huizen van me weg 
Tien stappen ver 
Ooooh wat een romantiek!

Op een morgen kwam jouw moeder in de klas 
En alsof het maar een kleinigheidje was 
Jij was spaans gaan leren want jij ging emigreren 
Maar vergat je dan dat ik je vriendje was 
Jeetje, wat een trut. Dat meisje heeft jou dus als vriendje (maar je weet niets van de liefde, dus of ze daar nou blij mee moet zijn) en daar houdt haar moeder niet eens rekening mee? Het is mooi wel echte, heuse, ware liefde hoor, ook al weet je niets van echte, heuse, ware liefde af en was je tien, dus kon je nog maar net praten.

Want waar ik ook ga, waar ik loop of waar ik sta 
Ik ren mijn schaduw achterna 
Dat is raar. Je loopt en/of staat en tegelijkertijd ren je? Knappe jongen.
En ik kan het niet verdragen 
Je bent en je was, het leukste meisje uit mijn klas 
Wat zou je zeggen als je wist, dat dit lied voor jou geschreven is
Omdat ik jou nog altijd mis
Hoe oud ben je nou, Nick/Simon, eind twintig? En je denkt nog steeds aan één of andere chick die je leuk vond toen je tien was (terwijl je niet wist wat liefde was, ja, dat mogen we benadrukken), er zijn zelfs geen leukere meisjes dan zij? Dit is niet romantisch meer, dit is gewoon creepy.

Op een morgen als ik om mijn huisje struin 
Zit een mooie witte vogel in mijn tuin 
Ik doe een briefje om haar pootje 
Het kan niet maar toch hoop ik, 
Dat het ooit bij jou aankomt 
Wat dacht je van haar opzoeken op Facebook, jongen? Dan lijkt de kans me groter dat je in contact met haar komt.

Oftewel: Nick en Simon zijn een stel dramatische schoolmeisjes.

oktober 24th, 2012

Zotte en zalige zoektermen (6)

Mannen zijn rare wezens.. al zeg ik het zelf.

Ik ben het helemaal met je eens.

kan iemand zien dat ik naar zn watssapp kijk

Ja en als je er heel vaak op kijkt, dan staat er: STOP BEING A FUCKING STALKER.

wat kun je doen op de trein

Niets meer dan je heel stevig vasthouden en hopen dat je er niet vanaf valt.

brief schrijven begin met gedicht voor juf

Hoi juf,

Ik vind u suf.

Groetjes,

Pietje

duckface brengt gezicht beter naar voren

Hahahaha grapjas.

mijn vrouw gaat naakt voor de glazenwasser

Wow. Heftig.

staat je goed die bril

Dankje!

laura vertelt.nl

Ja, bijna goed.

als je virginia woolf leest betekent het dat je niet gek ben

Goed om te weten, dan ben ik dus niet gek.

mag ik ook priority schrijven

Nee, iedereen mag dat behalve jij.

hoe kan je flirten met je tante

Ik kan je niet aanraden om met je tante te flirten.

Wat betekent het als een jongen twee xjes stuurt

Dat hij met je wil trouwen en twee kindjes en een hond wil.

ben je blij dat je in nederland woont

Ik ben blij dat jij blij bent dat ik in Nederland woon.

oktober 23rd, 2012

Waar niemand het eigenlijk over wil hebben

Laten we het een keer praten over iets waar niemand het over wil hebben: je eigen begrafenis/crematie. Hoeveel van jullie hebben daar eigenlijk over nagedacht? Ik zat laatst in de auto met mijn moeder en een vriendin van haar en ze hadden het over begrafenispolissen. Eerlijk gezegd had ik nog nooit nagedacht over hoe duur een begrafenis/crematie is en toen ik het hoorde, schrok ik er wel van. Een begrafenispolis sluit je af, zodat je nabestaanden zich niet in de schulden hoeven te steken om jou een fatsoenlijke begrafenis te kunnen geven. Wil je gecremeerd worden? Dan betaal je nog meer.

Eigenlijk is het raar. Je bent dood en dan komt er een begrafenis. Familie, vrienden, vage bekenden komen er allemaal op af. Ze praten over je, ze praten tegen je, ze huilen om je, ze kijken een laatste keer naar je in de kist of leggen er bloemen op, als hij dicht is. En jij bent er niet bij. Of nou ja, dat ligt eraan waar je in gelooft, maar aangezien ik niet denk dat er iets na de dood is, zal ik daar ook niet in één of andere vage geestverschijning ronddwalen. Raar is dat eigenlijk/misschien.  Alles draait in het teken van jou en jij bent juist degene die er niet bij is.

Nog erger is het om om je heen te kijken. Ik had dat opeens tijdens een les op de middelbare school dat ik om me heen keek en dacht: iedereen hier gaat dood. ‘Ja duh.’ zal je zeggen, maar om je dat te beseffen is toch best eng.

Misschien moeten we er maar niet over nadenken. Het heeft geen zin, de dood is onvermijdelijk en je bent toch niet bij je eigen begrafenis of crematie. Maar in het belang van je nabestaanden moet je in ieder geval wel over de praktische dingen nadenken: bedenk of je begraven of gecremeerd wil worden, sluit een polis af (of ga na bij je ouders of ze dat voor je geregeld hebben) en, om toch nog even actueel te blijven, vul het donorcodicil in (en nee, je hoeft dan niet per se aan te geven dat je wél donor wil worden, als je maar aangeeft wat je wil, zodat je nabestaanden dat weten).

(morgen weer een vrolijk blogje!)

oktober 22nd, 2012

De beste Facebooktips vind je hier

Je wordt niet meer uitgenodigd op feestjes. Lokaalwijzigingen krijg je ook niet meer door. En waarom weet iedereen al dat Pietje single is, behalve jij? Nee, er zit niets anders op: je zal Facebook moeten nemen. Maar hoe werkt dat eigenlijk precies? Ik zal je vertellen wat je sowieso moet doen.

– Zet al je foto’s erop.
Dat wil zeggen: foto’s waarop je dronken bent, bikinifoto’s en vooral de gênante foto’s waar je vrienden op staan (niet vergeten ze te taggen!)

– Voeg iedereen toe.
Het buurmeisje van de nicht van de juf van dat oud-klasgenootje, je baas, een onbekende gozer uit oeloewoeloeland… Je kan nooit genoeg vrienden hebben (want het zijn wel echt vrienden van je, onthoud dat).

– Zet zoveel mogelijk plaatjes, citaten, links en andere onzin erop.
Je vrienden zijn heel erg geïnteresseerd in wat je vanavond gaat eten (het lijkt Twitter wel!), ontelbare foto’s van je wandelende tak wil iedereen wel zien en vergeet vooral niet te vertellen dat je nu wel heel erg nodig moet plassen!

– Like alles.
Waarom zit er anders een like-knop op Facebook? En het allerbelangrijkste: like je eigen statusupdates.

– Speel onzinnige spelletjes.
Waarom werken of studeren als je ook spelletjes kunt spelen? Speel zoveel mogelijk spelletjes farmville en nodig al je vrienden uit om samen met je te spelen, dat vinden ze vast leuk.

– Stalk mensen via de Facebookchat.
Die ene leuke jongen? Begin met hem te praten, elke keer dat hij online is. Of nee, nog beter, ook als hij offline is. Zeg dan dingen als: ben je daar? Alles goed? Nog wat leuks gedaan vandaag? Like ook al zijn foto’s en statusupdates, por hem en voeg zijn vrienden toe. Wedden dat dit helemaal goed komt?

– Maak overal groepen voor aan.
De wijhoudenvanbreiengroep, de meisjesmetbruinhaarindezewerkgroepgroep en de ikwildeengroepaanmakenvandaardezegroepgroep. Voeg zoveel mogelijk mensen toe en als ze eruit gaan, voeg ze weer toe!

Is Facebook niet exhibitionistisch genoeg voor jou? Probeer dan Twitter!

Tags: