Archive for februari, 2012

februari 29th, 2012

Maart: Daag jezelf uit

Elke maand plaats ik vijf uitdagingen om het leven mooier, spannender en gekker te maken. Aan jou de keuze om ze uit te voeren of niet.

1. Kijk uit het raam wanneer je in de trein zit (of gewoon op je kamer) en noem alle mooie dingen op die je ziet. Alhoewel: in de trein is het misschien handiger om het niet hardop te zeggen, maar gewoon in je hoofd te doen. En beter niet doen als je achter het stuur zit, dan moet je gewoon op het verkeer letten!
2. Vandaag (1 maart) is het nationale complimentendag. Vergeet niet om mee te doen! Ik zal alvast beginnen: wat zie je er leuk uit vandaag! (ja, dat kan ik door de computer zien)
3. Plaats een geheim op postsecret.blogspot.com.
4. Maak een rap, film het en mail het naar me :P Oké oké, een liedje mag ook.
5. Reageer en vertel me een quote die jij goed/leuk/grappig vindt! (hierboven eentje die ik mooi vind)

Enjoy!

februari 28th, 2012

Het is oh zo fijn om een blogger te zijn

Deze titel mag dan misschien licht sarcastisch overkomen (dat risico loop je als je het sarcasme veelvuldig gebruikt), het is niet zo bedoeld: dit is namelijk een lofrede op het blogger-zijn.

Er zijn bloggers die zeggen: ‘Ik schrijf alleen voor mezelf.’ Zelf beweer ik dat niet (anders zou ik het wel in een schriftje of in een word-document zetten in plaats van op een blog). Natuurlijk schrijf ik óók voor mezelf, anders valt het simpelweg niet vol te houden, maar ik kan niet zeggen dat ik het niet leuk vind om reacties en bezoekers te krijgen.

Er zijn zoveel dingen fijn aan het zijn van een blogger. Je kijkt op een andere manier om je heen (overal zit een blogje in), je oefent je schrijven, je leert andere blogs en mensen kennen (en komt daardoor in contact met mensen of dingen die je anders nooit zou kennen).

Wat is één van de eerste sites waar ik op kijk wanneer ik ’s ochtends mijn laptop aan doe? ‘Oh god, wat is dit moeilijk. Ik heb echt werkelijk geen idee.’ Juist, mijn blog. En het eerste wat ik dan zie, is jullie reacties. En elke dag is er wel een leuke, lieve of grappige reactie, een reactie (of reacties eigenlijk) die me aan het glimlachen maakt. En behalve discipline, perfectionisme en een bepaalde drang zorgen ook die reacties ervoor dat ik het vol houd om elke dag te bloggen.

Binnenkort (24 maart, zet het in je agenda, leukste dag van het jaar!) bestaat mijn blog één jaar. Ik heb dan ook één jaar (tenzij er tussen nu en dan iets gebeurt, bijvoorbeeld dat ik mijn vingers op een dag op miraculeuze wijze kwijt ben geraakt, waardoor ik niet meer kan bloggen) dagelijks geblogd. Ik weet niet hoe lang ik het ga vol houden, maar twee jaar gaat het sowieso niet worden. Volgend collegejaar wordt veeeeel drukker. Maar ga ik dan stoppen met bloggen? Zeker niet!

Dus hier nogmaals een bedankje voor jullie reacties en dat jullie mijn blog lezen, ik vind het echt heel erg leuk en vooral lief :D

En bloggers: wat zijn nog meer fijne dingen aan het blogger-zijn?

februari 27th, 2012

Koffie, eh… Kofi Annan

Een aantal jaar geleden, geen idee wanneer (meer dan drie jaar in ieder geval) was er een reclame op tv. Ja, nogal schokkend, ik weet het. Toen waren er al reclames op tv. Maar dit was niet zomaar een reclame. Ik weet niet meer precies hoe hij ging en waar hij van was (één of ander koffiemerk?), maar het speelde zich geloof ik op een kantoor af.
Het ging zo: het woord ‘koffie’ mocht niet gezegd worden. Elke keer dat iemand het toch zei, moest er geld in de pot gedaan worden. Verder kan ik me herinneren dat ze een foto van Kofi Annan lieten zien en vroegen wie het was. Het antwoord? ‘Koffie, eh… Kofi Annan.’

Nu moeten jullie weten, ik kom uit een nogal gek gezin (‘Nou, dat had ik echt niet verwacht joh, Laura. Je bent zelf echt doodnormaal.’). Wij doen altijd rond zeven/acht uur koffie (eigenlijk spelen ik en mijn broertje vals, want wij drinken thee), wat op zich nog niet heel gek is. Maar nadat we die reclame hadden gezien, besloten wij hetzelfde te doen.

Het woord ‘koffie’ was uit den boze. Zei je het toch? Kom maar op met dat geld!

Hoe lang we het volhielden, weet ik niet. Ik weet wel dat ik het niet vaak zei (duh, zo gek ben ik nou ook weer niet). Uiteindelijk hadden we aardig wat geld bij elkaar gespaard (als je na gaat, dat elke keer als je het zei, je iets van tien cent moest betalen). Wat we ervan gekocht hebben?
‘Koffiebonen?’
Nee. Bonbons.

Kom jij wél uit een normaal gezin?

februari 26th, 2012

Laura’s liederenanalyse: hou me alsjeblieft niet vast, Xander

De muziek van Volumia! is om te janken. En nee, dat zeg ik niet omdat ik hun muziek zo ontroerend goed vind. Het is… nou ja, het is alles: de muziek, Xander de Buisonjé (die naam alleen al) en de teksten. Aan die eerste twee zal ik geen woorden vuil maken, aan het laatste wel. Gewoon. Omdat het kan.

En vandaag gaat het over het maar al te bekende liedje: hou me vast. Een liedje over de verschrikkingen van het leven. Gelukkig is de liefde er nog om je vast te houden.

Niemand weet waarom de dag weer nacht wordt
Eh nou, ik wel! De aarde draait enzo.
Niemand weet waarom de zon nog schijnt
Ik gok dat het komt, omdat de zon er gewoon nog is en het prima doet, weet je wel.
Niemand weet waarom de kille wind nog waaien zou
Jeetje, hoe dom denk je wel niet dat we zijn?
Maar ik weet dat ik van je hou
Ik niet van jou. Met je overhaaste generalisaties.

Hou me vast, leg m’n hoofd lief op je schouder
Ik kan mijn hoofd wel op je schouder leggen, maar hoe doe je dat lief? Kan ik dan ook stom mijn hoofd op je schouder leggen?
Hou me vast, streel me zachtjes door m’n haar
Ik bepaal zelf wel wat ik doe hoor. Loop me niet zo te commanderen. Mannen en vrouwen zijn gelijk, je weet toch.
Hou me vast, soms wordt het me allemaal eventjes te veel
Ja, jij wordt me soms ook eventjes te veel.
En bij jou zijn, is dan alles wat ik wil 
Slijmbal.

Vraag me niets, zeg me niets, sla je armen om me heen
Oké, dus ik mag je niets vragen, maar jij mag me wel bevelen dat ik mijn armen om je heen moet slaan?
Praat niet met me, hou me stevig vast
Het is wel duidelijk dat jij de broek aan hebt in deze relatie.
Woorden schieten toch tekort als ik m’n hart bij jou uitstort
Oké, dus je stort je hart bij me uit (ook wel praten genoemd), maar de woorden schieten je te kort? Dat klinkt niet heel erg logisch.
Praat niet met me, hou me stevig vast 
NEE, ROT OP!

Nee echt, ik snap niet dat mensen dit een lief liedje kunnen vinden. Ik bedoel, er is absoluut geen sprake van gelijkheid in deze relatie. Die man loopt mij maar te commanderen en ik mag er niet eens iets van zeggen! Serieus hoor. En hij is nog dom ook. Zoals ik al zei: om te janken dit.

februari 25th, 2012

Laura’s brieven: Shirley en Wijnand

Aangezien het veel tijd kost om de brieven aan bedrijven te schrijven en het nog meer tijd kost om te wachten op antwoord heb ik in de tussentijd een nieuw project.
Ik heb twaalf mensen, bloggers, mensen die ik ken, mensen die ik niet ken, een brief geschreven en zij schreven me terug. Hieronder twee daarvan :)

Shirley

Klik op het plaatje om het groter te maken.

Shirley is een blogger en zoals ik in de brief al zeg, weet ik niet meer hoe ik op haar blog ben gekomen. Ze heeft als blognaam glamourporfavour genomen, vandaar dat ik vraag of ze glamoureus is. Ik heb één vraag zwart gemaakt, omdat Shirley niet wil dat het antwoord daarop aan iedereen bekend wordt. Ik snap dat jullie daar heel nieuwsgierig van worden, maar sorry, ik ga toch niet vertellen waar het over ging!

En ik heb een brief terug gekregen met heel leuk briefpapier! Ik moest erg lachen om het zo glamoureus zijn als een steunkous haha. En of ik van tijgerprint houd: ik draag het zelf niet en bij anderen ligt het eraan hoe het gecombineerd wordt (als je niet op past, kan het ordinair staan).

Wijnand

Zoals in de brief al zeg, heb ik Wijand geïnterviewd. Hij werkt namelijk als machinist en dat vond ik erg interessant voor de serie Laura beroept zich. Ik ken Wijnand, omdat hij mij volgde op Twitter toen ik een blogje over Nico Dijkshoorn schreef. Grappig hoe dat soort dingen gaan! Wijnand is erg actief op Twitter, vandaar dat ik er naar vraag.

Heel leuk om een brief van Wijnand te krijgen! Al vijftien jaar geen handgeschreven briefje, jeetje. Dat zal bij meer mensen wel het geval zijn, daar moet verandering in komen, mensen!
Ik vind het leuk dat Twitter zoiets kan doen, dat het ervoor zorgt dat je met mensen in contact komt die je anders nooit zou kennen. Oh en Wijnand, ik waardeer het zeer dat je je kostbare pauze hebt gebruikt voor het schrijven van een brief, dankjewel!

februari 24th, 2012

Tien tips voor studeren/leren

Deze foto is in scene gezet. 

1. Zet Facebook/Twitter/elkwillekeurigewebsite NIET aan.
Gewoon niet doen. Alles lijkt leuk als sog-materiaal (S.O.G. = studieontwijkendgedrag), zelfs Hyves. Maar je moet het vooral n-i-e-t doen. Voor je het weet, is het de volgende dag.

2. Zorg voor een rustige omgeving.
Ga dus niet in de woonkamer zitten, terwijl de tv aan staat en je moeder aan de telefoon zit. Ga naar de UB (universiteitsbibliotheek) (tenzij je weet dat je meer pauzes zult nemen dan daadwerkelijk werk verrichten), een willekeurige bibliotheek of zit gewoon in je eigen kamer (nogmaals: ga NIET op Facebook).

3. Maak gebruik van de hulpmiddelen die je hebt.
Als je woordjes moet leren, gebruik dan wrts.nl. Bekijk de powerpoints van de colleges nog eens, vraag aantekeningen aan je studiegenootjes, kijk of er oefententamens zijn en ga die dan ook echt oefenen.

4. Gebruik een schema/planning.
Maak aan het begin van de tentamenperiode/toetsweek een planning waarin staat wat je wanneer gaat leren. En houd je er ook aan. Maak het schema eventueel mooier door het gebruik van kleurtjes, stickers en glitters (ja, alles is geoorloofd, behalve glinsterende vampiers).

5. Maak samenvattingen.
Ja, samenvattingen van anderen kunnen ook handig zijn, maar maak er eerst zelf één. Terwijl je iets samen vat, neem je al wat van de stof op. Oh en misschien is het handiger om al tijdens de collegeweken samenvattingen te maken en niet een week voordat je een tentamen hebt. Neem dat maar van mij aan.

6. Vergeet niet om pauze te nemen.
Vier uur achter elkaar non stop leren is niet gezond. Neem op tijd pauze. Denk aan: eten, drinken, how I met your mother kijken, op Facebook gaan (ja, tijdens pauzes mag het wel), je kamer opruimen et cetera. Maar alleen in je pauzes he, niet als studieontwijkend gedrag!

7. Zorg voor structuur.
De aantekeningen van dat ene vak horen niet bij de samenvattingen van dat andere vak. Doe mij dus niet na (zie de foto), maar zorg dat het een beetje netjes is.

8. Plan allemaal leuke dingen in de periode na de tentamen/toetsweek.
Dan heb je iets om naar uit te kijken tijdens het leren.

9. Neem genoeg rust.
Slapen is leuk en al helemaal tijdens dit soort weken. Slaap is je beste vriend. Ga geen nachten door, maar verwelkom je bed.

10. Geniet!
Voor je het weet, heb je een saaie kantoorbaan in plaats van die paar dagen college in de week en moet je écht volwassen gaan doen.
Oké nee, grapje, er valt simpelweg niet te genieten. Nog even en het is voorbij, oké? Het komt allemaal goed.

‘En Laura, houd je je eigenlijk aan je eigen tips?’
*klikt Facebook weg*
‘Eh ja, natuurlijk!’

Heb jij nog tips?

februari 23rd, 2012

My favourite things

Soms verschijnen ze op blogs: de favoriete dingen-lijstjes. Niks mis mee, kan leuk zijn en daarom doe ik het ook, maar dan anders. Ik ga jullie niet vertellen wat mijn lievelingskleur is (misschien weet je het al) of mijn lievelingsmaand. Nee, niets van dat alles. Kijk maar hieronder.

Laura’s favourite things (net zoals in het liedje van the Sound of Music):

Bestek: vork (ork ork ork).
Plaats in de bus: rechts bij het raam, in een tweezitsding, in het voorste gedeelte van de bus.
Manier van soggen (S.O.G. = studieontwijkend gedrag): zeuren dat ik geen zin heb om te studeren en aan het soggen ben tegen mijn studiegenootjes op Facebook.
Scheldwoord: flapdrol (al komt oelewapper er ook dichtbij in de buurt).
Tic: aan mijn oorbellen zitten (ik weet ook niet waarom, maar ik vind het heel irritant als ik ze vergeet in te doen).
Bijbaantje dat ik tot nu toe hebt gehad: vrijwilligerswerk reken ik niet mee, dus dan wordt het bijles geven! (daar leer je zelf ook nog wat van en het verdient goed)
Film om af te kraken: Twilight. Lees maar.
Artiest met dezelfde naam: Laura Marling.
Ben & Jerry’s ijssmaak: New York Super Fudge Chunk. Jammieeeeee. Wie is zo lief om het voor me te kopen?
Educatief instituut: Universiteit Leiden (duuuuuh).
Huishoudelijke klus: afwassen (ik luister dan altijd muziek en het zorgt soms voor inspiratie voor mijn blog).
Cd van de Beatles: the White Album.
Manier om aan een zitplaats te komen in de trein: als een razende op de deuren af stormen en van mijn kleine gestalte gebruik maken om overal tussendoor te glippen (en vriendelijk glimlachen als ik iemand aan stoot).
Personage uit de Harry Potter-boeken: Albus Dumbledore.
Sokken: mijn roze, zachte huissokken, die ik niet meer aan doe sinds ik van de trap ben gevallen, omdat ze zo glad zijn (en ja mensen, dat doet pijn, het van de trap vallen bedoel ik dan, niet dat ik de sokken niet meer aan doe).
Kinderactiviteit: schommelen. Of stoepkrijten. Of in de plassen stampen. Ik kan niet kiezen! :(
Bezoeker van mijn blog: jij!

Wat is jouw favoriete kinderactiviteit/film om af te kraken/Ben & Jerry’s ijssmaak/kies er zelf maar eentje uit?

februari 22nd, 2012

Een kaartje uit Rotterdam (1969): Lieve mevrouw Bernadette

Je kunt erop klikken om het groter te maken.

Ik heb tien oude kaartjes uit Rotterdam. En achter elk kaartje zit een verhaal. Maar welke? Dat ga ik (hopelijk) samen met jullie verzinnen!

Hier de vertaling van de tekst op het kaartje (tenminste, wat ik kon ontrafelen):

Lieve Mvr Bernadette,

Van harte nog een *kaniknietlezen*. Vanmiddag ben ik nog bij mevr. Deutekom geweest. Ze slaat zich er toch nog dapper door. Zij kan zelf nog niet schrijven. Zij wil zoo graag nog eens ’n briefje van U?

Veel gr. Mevr. Roberto.

Oké, we gaan het kaartje wat beter bekijken. Mevrouw Roberto (ik dacht dat het Roberts was, maar mijn broertje zegt dat het Roberto is, als hij geen gelijk heeft, krijgt hij een pak slaag!) maakt buitensporig veel gebruik van afkortingen. Zo ook bij wat er na ‘Van harte nog een’ komt. Ik weet alleen niet wat er precies staat, weten jullie dat misschien?
Wat we weten, is dit: er is iets aan de hand met mevrouw Deutekom, iets ernstigs (ze slaat zich er toch nog dapper door), waardoor ze niet kan schrijven. Daarom schrijft mevrouw Roberto (het doet me denken aan die kapper uit Samson en Gert, heette die ook niet Roberto? Haha.) het kaartje voor haar. Mevrouw Deutekom wil namelijk heel graag een kaartje terug van mevrouw Bernadette.

Wanneer we naar het adres kijken zien we dat het kaartje gericht is aan ‘Eerw. Mevr. Bernadette’ in het klooster St. Lucia. Eerw. staat voor eerwaarde, wat een aanspreektitel voor een geestelijke is. Mevrouw Bernadette is dus een geestelijke in het klooster St. Lucia in Haarlem. Wat ik me af vraag, is waar mevrouw Deutekom haar van kent. Waren ze vroeger buurmeisjes? Hebben ze op dezelfde school gezeten? Of zat mevrouw Deutekom zelf ook in het klooster, maar is ze eruit gegaan en verloopt de band daarom zo stroef? Ik bedoel, het gaat slecht met haar, misschien ligt ze wel op sterven en denkt ze terug aan de mensen in haar leven en wil ze daarom zo graag een kaartje van mevrouw Bernadette.

Want wat is er met mevrouw Deutekom? Is ze ziek? Het is in ieder geval dusdanig ernstig dat ze niet zelf kan schrijven. Maar aangezien mevrouw Roberto schrijft dat ze zich er dapper door heen slaat, lijkt het toch niet dat ze op sterven ligt. Maar waarom wil ze dan zo graag een kaartje van mevrouw Bernadette? En waar kennen mevrouw Roberto en mevrouw Deutekom elkaar eigenlijk van en kent mevrouw Bernadette mevrouw Roberto dan ook (ze zegt wel ‘Lieve mvr. Bernadette’)?

Jongens, ik word hier enorm nieuwsgierig van. Wat denken jullie ervan?

februari 21st, 2012

De glazenwasser



Hier zie je een deel van mijn raam dat de glazenwasser altijd met veel liefde voor mij wast.

Er zijn van die beroepen waar ik nieuwsgierig naar ben. De telman, de postbode (‘Maakt u wel eens stiekem een envelop open, voordat u hem post?’) of: de glazenwasser.

Eerlijk gezegd zou ik geen glazenwasser willen zijn. Ik houd niet van glazen (of nou ja, ramen). Ik houd niet van wassen. Ik houd er niet van om op ladders te staan, ik draag geen overalls en wat te denken van die rimpels die je krijgt als je je handen te lang in het water houdt? Nee, dankje.

Maar dat wil niet zeggen dat het niet interessant is. Ik zou wel eens met een glazenwasser willen praten en een paar vragen stellen:
– Kijk je vaak bij mensen naar binnen? Moet je nieuwsgierig zijn om een glazenwasser te worden of juist niet?
– Ben je wel eens betrapt op het bespieden?
– Wat is het raarste dat je hebt gezien?

Want mensen doen rare dingen, dat weet jij ook wel. Misschien was de glazenwasser ooit wel getuige van een moord. Of hij ziet iemand die net onder de douche vandaan komt en géén badjas aan heeft (awkwarddddd, al zal hij het vast niet erg vinden als het een mooie vrouw is). Of misschien betrapt hij een keer een kaboutertje (want die bestaan echt!).

Toch wel een spannend beroep, glazenwasser zijn.

(En even een bericht voor mijn glazenwasser: waarschuw me alsjeblieft als je mijn ramen gaat wassen, want ik schrik me elke keer weer een hoedje!)

februari 20th, 2012

Een feestje

Een aantal van de uitnodigingen die ik vroeger heb gekregen.

De basisschooltijd: je speelt veel, je leert lezen en schrijven, dat soort dingen. Maar het is ook de tijd van de kinderfeestjes! En dat zorgt voor herinneringen.

Allereerst de kwestie: wie ging je uitnodigen? Je beste vriendin natuurlijk, maar dat ene kind? Heeft zij jou eigenlijk wel uitgenodigd op haar verjaardag vorig jaar? En van je moeder moet dat ene meisje ook komen, dat nooit wordt uitgenodigd, want anders is het zo zielig.
Goed, dat hebben we geregeld en dan nu de grote vraag: wat gaan we doen?

Heel veel kan ik me niet herinneren, maar twee kinderfeestjes (van mezelf) nog wel. Als eerste het kinderboekenmuseum in Den Haag waar we een speurtocht gingen doen. Door het doen van opdrachten moesten we letters verzamelen en die vormden samen een woord. Als we dat vonden, kregen we iets leuks (geen idee meer wat).

Het andere feestje was een aflevering van Oppassen! bijwonen. Ik weet niet of jullie die serie nog kennen, maar het kwam altijd op zaterdagavond op tv, voor Kopspijkers. Erg leuk (en origineel, weer wat anders dan naar de bioscoop) en bovendien mochten we na de uitzending op de set kijken en handtekeningen vragen aan de acteurs (Ja, toen heb ik me er dus wél schuldig aan gemaakt. Mijn excuus is dat ik jong en naïef was.)

Wat er nog meer hoort bij kinderfeestjes? De zakjes snoep na afloop (tegenwoordig schijnt dat een goody bag te heten). Bij het ene feestje stelde dat net wat meer voor dan bij de andere.

Eigenlijk maar saai hoe ik mijn verjaardag tegenwoordig vier (geen goody bags). Volgende keer gaan we wel discozwemmen of naar de nieuwe kinderboekenverfilming. Dus: wie komt er op mijn kinderfeestje? Jullie zijn allemaal uitgenodigd!